tag:blogger.com,1999:blog-52399098399940908892024-03-14T14:07:03.986+07:00မီးလွ်ံဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-37126107301018991572008-04-24T17:21:00.001+07:002008-04-24T17:26:03.416+07:00ကန့္ကြက္မဲ ထည့္ျကပါဗ်ဳိ ့<font face="Zawgyi-One"> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgALBlV_D8lvqCTv4fUNpJe__1e8HeMYMAnAKm-qhmtys_0NPNi2g4nD23OrXQgzCT_A44ROHr2HFpRA3J3uL-a3S0-rPG-yuRwSUBoBqPKQcv1gQvdqG-QJelLLbDH2GR_pGBbwAQuBP3d/s1600-h/HousewivesNOdesign.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgALBlV_D8lvqCTv4fUNpJe__1e8HeMYMAnAKm-qhmtys_0NPNi2g4nD23OrXQgzCT_A44ROHr2HFpRA3J3uL-a3S0-rPG-yuRwSUBoBqPKQcv1gQvdqG-QJelLLbDH2GR_pGBbwAQuBP3d/s320/HousewivesNOdesign.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5192755285896795522" /></a></font><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-73980004467690495362008-04-07T16:11:00.004+07:002008-04-07T16:47:18.045+07:00မိမိတို့လူထုအတြက္ အေမ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFYOk9nE9wXR2bdw3lA9KILnN7dgoQJn9-LuB4wt2LWt7jxgJAT7q8vWPc10Rx8SLufBZJoQ4-z8nXBdKXOcHtG9X8TvzLF67JzREd2j7pDivSXdFa4DIz6Loch3fgwUqrPK91aZjXLjBK/s1600-h/dawamar2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFYOk9nE9wXR2bdw3lA9KILnN7dgoQJn9-LuB4wt2LWt7jxgJAT7q8vWPc10Rx8SLufBZJoQ4-z8nXBdKXOcHtG9X8TvzLF67JzREd2j7pDivSXdFa4DIz6Loch3fgwUqrPK91aZjXLjBK/s320/dawamar2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5186436303698011938" /></a><br /><br /><font face="Zawgyi-One"> <span style="font-weight:bold;">သတင္းစာဆရာ.. စာေရးဆရာမျကီး လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္။<br /><br />သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာမျကီး လူထုေဒၚအမာ အသက္ (၉၃) ႏွစ္သည္ ယေန့နံနက္ (၈) နာရီ (၃၇) မိနစ္တြင္ မႏၱေလးျမိဳ ့ ျပည္သူ့ေဆးရံုျကီး၌ ကြယ္လြန္သြားသည္။ သားျဖစ္သူ ကိုညီပုေလးက .. ယခု (၈) နာရီ (၃၇) မိနစ္က ေဆးရံုမွာ ဆံုးတယ္ခင္ဗ်။ မႏၱေလးေဆးရံု ႏွလံုးေရာဂါအထူးကုေဆာင္မွာပါ.. ဟု ေျပာသည္။</span><br /><br />မိမိရဲ့အီးေမးဆီကို forward လုပ္လာတဲ့ စာေလးပါ။ စာထဲမွာေတာ့ အေပၚမွာျမင္ရတဲ့အတုိင္း ထူးျခားတဲ့သတင္းေလးတခုေပါ့။ <br /><br />မိမိဟာ လူထုေဒၚအမာဆိုတာကို လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ေလာက္မွ စျပီး ျကားဖူးတာပါ။ <br />သူမ်ားေတြလို အေမဟာ.. ဘယ္လို... ဘာျဖစ္.. ဘာေျကာင့္.. ဘယ္ေလာက္.. စတဲ့စတဲ့ လူထုေဒၚအမာကို ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ့တဲ့စာေတြ.. လူထုေဒၚအမာရဲ့ ဘ၀တစိတ္တေဒသေတြ.. သူမရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ.. စတဲ့စတဲ့ လူထုေဒၚအမာအေျကာင္းကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ မသိပါဘူး။ <br /></font><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br />လူထုေဒၚအမာရဲ့ စာေတြနဲ့ရင္းနွီးသလားဆုိေတာ့လည္း ... လူထုေဒၚအမာကိုယ္တုိင္ေရးစာအုပ္ ဘယ္ႏွအုပ္ထြက္ျပီလဲဆိုတာလည္း ေရေရရာရာ မသိပါဘူး။ <br /><br />ဒါေပမယ့္ ... သတင္းစာဆရာ.. စာေရးဆရာမျကီး လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္... ဆိုတဲ့သတင္းဟာ မိမိရဲ့ရင္ကို တခုခုက ထိခိုက္ရိုက္ႏွက္သလို နာက်ဥ္မွဳကို ခံစားေစပါတယ္...။ ဒါဟာ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမွဳလား.. အံ့ျသမွဳလား.. မယံုျကည္ႏုိင္မွဳလား.. ႏွေမ်ာ္တသျဖစ္မွဳလား.. ဘာခံစားခ်က္လဲဆိုတာေတာ့ အခုထိ အမည္ေဖာ္လို့မရေသးပါဘူး။ ေသခ်ာတာက မိမိရင္မွာ က်ဥ္ခနဲ ခံစားရတယ္။ <br /><br />လူထုေဒၚအမာ.. .... <br />အေမလို့ ေခၚပါရေစ..။ ဟုတ္တယ္။ အေမလူထုေဒၚအမာဟာ လူေတြလူေတြ တင္စားသမွဳနဲ့ေခၚတဲ့ `အေမ´ဆိုတဲ့ အမည္နာမနဲ့ အလိုက္ဖက္ဆံုးပါ။ `အေမ´ဆိုတဲ့ နာမည္ ေခၚထုိက္တဲ့ အေမလူထုေဒၚအမာပါ။ <br /><br />အေမနဲ့ လက္ပြန္းတတီးေနခဲ့ျကတဲ့.. စာေရးဆရာျကီးေတြ.. သတင္းစာဆရာျကီးေတြ.. ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ဘယ္လိုခံစားရလဲ မိမိမေတြးလိုပါ။ <br /><br />စာေပနဲ့ပတ္သတ္တဲ့ ေန့ထူးေန့ျမတ္ေတြမွာ.. ေတာ္လွန္ေရး..ႏိုင္ငံေရးနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ေန့ထူးေန့ျမတ္ေတြမွာ အေမ့ရဲ့ ပါ၀င္မွဳက လွစ္လပ္ထားလို့မရပါဘူး။ <br /><br /><br />စာအုပ္ေတြရဲ့ အမွာစာမ်က္ႏွာမွာ အေမ့ရဲ့ ေစတနာေမတၱာ အရင္းခံတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကား.. ဆံုးမစကားမ်ား...<br /><br />အသက္ျကီးျပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ျကားက အေရးျကီးရင္ ျကီးသလို ေလလွဳိင္းေပၚက အေမ့ရဲ့ အမွတ္တရ စိတ္ဓာတ္ႏိုးျကားေစမယ့္ အားေပးစကားမ်ား...<br /><br />စာေရးဆရာေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ အေမ့ရဲ့ သမိုင္း၀င္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားနဲ့ လူထုအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာေတြအေပၚ ဂုဏ္ျပဳေရးသားခ်က္မ်ား...<br /><br />ဒီလို အေမနဲ့ မိမိတို့လို လူငယ္ေတြကို ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ အသံလွဳိင္းေတြ.. စာေပေတြေျကာင့္ အေမ့ကို မိမိ သိကြ်မ္းခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ရုိးရိုးေလး သိကြ်မ္းမွဳကေလးေျကာင့္ပဲ အေမဆံုးျပီဆိုတဲ့သတင္းက မိမိရင္ကုိ နာက်ဥ္ေစတာ မဟုတ္ပါဘူး။ <br /><br />စာေပဟာ အမ်ဳိးဂုဏ္နဲ့ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ (တုိင္းျပည္ဂုဏ္) ကို ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ရာမွာ အထိေရာက္ဆံုး လက္နက္တခုပါဘဲ။ စာေပဆုိတဲ့အတုိင္း.. စာေပမွာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ စာေပေရသားတဲ့သူေတြမွာလည္း သူတို့ရဲ့ စာတေစာင္.. စာအုပ္တအုပ္ ေရးရျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္..။ <br /><br />အေမဟာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္းယူသြားႏုိင္မယ့္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ စာေပေတြနဲ့ ဘ၀တသက္ တုိင္းျပည္နဲ့လူထုကို အက်ဳိးျပဳခဲ့တယ္။ အေမဟာ စာထဲမွာဘဲ စာေတြ ့ေရးတာမဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ ့မွာလည္း တုိင္းျပည္နဲ့ လူမ်ဳိးအတြက္ဆို အခ်ိန္မဆုိင္း ဘယ္အရြယ္ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ အျမဲတမ္း တက္ျကြေနတယ္။ အမွန္တရားအတြက္ အေျကာက္တရားကင္းကင္းနဲ့ လူထုေဒၚအမာဆုိတဲ့ နာမည္နဲ့အတူ အျမဲတမ္း လူထုဘက္မွာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ စာေပသမား.. စာေရးဖုိ့သာ အဓိကမဟုတ္ဘဲ ဒီစာေပေတြနဲ့ လူထုကို အသိပညာေပးရံုမက အေမကိုယ္တုိင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ နယ္ခ်ဲ ့.. ဖက္ဆစ္အပါအ၀င္ မတရားတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို ဆန့္က်င္ခဲ့တာေတြဟာ လူထုအတြက္ စံျပျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေျကာင့္ အေမဆံုးသြားျပီဆုိတဲ့သတင္းဟာ အေမ့မိသားစုအျပင္ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ လူထုေတြဟာ အေမ့မိသားစု သားေျမးျမစ္ေတြနဲ့ထပ္တူ ပူေဆြး၀မ္းနည္းျကရပါတယ္ အေမေရ..။ အထိနာဆံုးက တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ့္တန္ဖိုးရွိတဲ့လူတေယာက္ ဆံုးရွဳံးလုိက္ရပါျပီ။<br /><br />လူဆိုတာ ေသမ်ဳိးျကီးပဲ.. တေန့တခ်ိန္ ေသခ်ိန္တန္ေရာက္ရင္ ေသျကရေပမယ့္.. အခုအခ်ိန္မွာ- အခုလို အေရးျကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမအျမဲတမ္းလိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ျကီးကို မျမင္လုိက္ရဘဲ တုိင္းျပည္ျကီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမ ဘ၀တပါးကို ရုတ္တရက္ ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္..။ <br /><br />ဒါေပမယ့္အေမေရ... ေနာက္ဆံမတင္းခဲ့ပါနဲ့ေတာ့.. အေမ လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ အေမေသြးခဲ့တဲ့ ေသြးေတြနဲ့အတူ အေမလိုခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားသြားျကမွာပါ။ အေမစိတ္ခ်ပါ။ <br /><br />တကိုယ္ေကာင္းစားေရးအတြက္ မျကည့္ပဲ လူထုအတြက္ မိမိတို့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လူေတြအတြက္ အမွန္တရားဘက္က အျမဲတမ္းရပ္တည္.. မ်ဳိးခ်စ္စိတ္အျပည့္နဲ့ တုိင္းျပည္ကို အလုပ္အေကြ်းျပဳသြားခဲ့တဲ့အေမ.. မိမိတုိ့ဆုေတာင္းစရာေတာင္မလုိေအာင္ ေကာင္းရာသုဂတိလားမွာ ေသခ်ာပါတယ္..။ <br /><br />ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေမေရ.. ေရာက္ေလရာဘ၀မွာ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ အေမ..။ <br /><br /><span style="font-weight:bold;">မွတ္ခ်က္။ ။ အလုပ္အရမ္းပိလို့ ဘေလာ့မွာ Post မတင္ေသးဘူးလို့ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္.. အေမလူထုေဒၚအမာအတြက္ မိမိရဲ့အခ်ိန္ကို မွ်ေ၀ဂုဏ္ျပဳလုိက္ရလုိ့ အရမ္းေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အေမလူထုေဒၚအမာအတြက္ တကယ္ကို ၀မ္းနည္းေျကကြဲရပါတယ္။ အခ်ိန္လုျပီး အျမန္ေရးရလို့ အမွားပါရင္ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ </span><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-72683281992981821312008-04-07T08:51:00.000+07:002008-04-07T08:52:46.768+07:00မရိုးႏုိင္ေသာ ဆင္ေျခ.. ဆင္လက္.. ဆင္ကိုယ္မ်ား....<font face="Zawgyi-One"> <span style="font-weight:bold;">မိတ္ေဆြျကီး ငယ္မ်ားရွင္.. အဲ.. ဗ်ာ... <br />မီးလွ်ံမွေနျပီး.. မရိုးႏုိင္ေသာ ဆင္ေျခမ်ားျဖင့္ ယခုတဖန္ ထပ္မံေတာင္းပန္ပါဦးမည္။ ျမန္မာ့ရိုးရာ အတာသျကၤန္နီးျပီျဖစ္ေသာေျကာင့္ ရံုးပိတ္ရက္လည္း နီးလာပါျပီ။ သုိ့ေပမယ့္ အလုပ္မ်ားမွာ သျကၤန္ရံုးပိတ္ရက္လို ရပ္နားျခင္း.. ပိတ္ျခင္းမရွိေသာေျကာင့္ ယခုအခ်ိန္အတြင္း လုပ္ရမည့္ အလုပ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ ထိုရံုးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ လုပ္ရမည့္အလုပ္မ်ား စုေပါင္း၍ စုျပံဳလုပ္ေဆာင္ေနပါသျဖင့္ မိမိ၏ သနားစရာေကာင္းေသာ ဘေလာ့ကို အခ်ိန္ေပးရန္ တဖန္ျပန္၍ ေခတၱရပ္ဆိုင္းထားပါသျဖင့္ post အသစ္မ်ားကို စေန၊ တနဂၤေႏြရံုးပိတ္ခ်ိန္တြင္ပင္ မတင္ႏုိင္ေသးပါ။ ထို့အတြက္ေျကာင့္ လာလည္သူ မိတ္ေဆြမ်ားအား အလြန္ပင္ မ်က္ႏွာပူလွပါသည္။ အဲ.. ဘေလာ့ပူလွပါသည္။ (မ်က္ႏွာမေတြ ့ရဘူးဆိုေတာ့)။ အမွန္တကယ္.. မိုးျကိုးပစ္ခ် (လြဲပါေစ) က်ိန္ရဲပါသည္။ မထင္မရွားေလး.. လူသိမ်ားလွတဲ့ (ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တပိုင္း မိတ္ေဆြမ်ား) မီးလွ်ံဘေလာ့သို့ အလည္လာသူမ်ား ေလ်ာ့နည္းသြားမည္ကိုလည္း စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္မိပါသည္။ သို့ေသာ္ အေျခအေနအေျကာင္းေျကာင္းေျကာင့္ ဧကန္မုခ် အမွန္တကယ္ပင္ အခ်ိန္မရေသးပါသျဖင့္၊ အိမ္မွာဆုိလွ်င္လည္း မူးလို့ရွဴစရာ ကြန္ျပဴတာ အစုတ္မေျပာႏွင့္ ကြန္ႏွင့္စသည့္ ပစၥည္းပင္ မရွိပါသျဖင့္.. အလုပ္ခ်ိန္အတြင္း post အသစ္အတြက္ ခိုးျပီး အခ်ိန္ေပးမည္ဆိုလွ်င္ မလုပ္မျပီးလွ်င္ မလြဲမေသြ သူခိုးမိမွာပဲျဖစ္သျဖင့္.. စသည့္စသည့္ လက္ေတြ ့ဆန္လွသည့္ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ားေျကာင့္ အလည္လာသူ မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ မီးလွ်ံဘေလာ့အား နားလည္ေပးပါရန္ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ <br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ မည္သည့္အေျကာင္းေျကာင္းေျကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ရလွ်င္ေတာ့ အလည္တေခါက္ အလည္လာသြားေစခ်င္ပါသည္။ (အျမဲတမ္း လာေခ်ာင္းလွည့္ပါရွင္.. ဗ်ာ)</span></font><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br />ေလးစားလွ်က္<br />မီးလွ်ံ<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-18905031995492319982008-03-30T15:04:00.002+07:002008-03-30T15:16:34.366+07:00Coming သျကၤန္<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJNUGIDeFKTIaBf0B9t8N2CasOhINmgm9fam60MyegnslAG6tKotUNejaVGctIF-GnHK88tYQkcR0cQcEqS_UMXpxJOBr4cmSt6W21cQM6BPrxV2nITfUPWu6R57xVnYoj5gwdsaJYG3F2/s1600-h/padauk_flower1.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJNUGIDeFKTIaBf0B9t8N2CasOhINmgm9fam60MyegnslAG6tKotUNejaVGctIF-GnHK88tYQkcR0cQcEqS_UMXpxJOBr4cmSt6W21cQM6BPrxV2nITfUPWu6R57xVnYoj5gwdsaJYG3F2/s320/padauk_flower1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183445597710722834" /></a><br /><br /><font face="Zawgyi-One"> ဂ်ိမ္း.. ၀ုန္း.. ၀ုန္း..။ <br /><br />မိုးေတြကလည္း ျကီးလိုက္တာ။ တကယ္ဆို ဒီလို ဧပရယ္လ.. သျကၤန္မတုိင္ခင္ဆို သျကၤန္မိုးလို့ေခၚတဲ့ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ ရြာတတ္တယ္...။ အခုေတာ့ ဖြဲဖြဲမကေတာ့ဘူး..။ သားေကာင္ရွာတဲ့က်ားလို့.. သဲျကီးမည္းျကီး ရြာေနလိုက္တဲ့မုိး။ <br /><br />အင္း...။ ဘာလုိလုိနဲ့ ေနာက္တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိ သျကၤန္က်ေတာ့မယ္...။ <br /><br />စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေလး ခံစားလုိက္ရတယ္။ သျကၤန္အသံျကားတာနဲ့တင္ အရမ္းေပ်ာ္တတ္တာ။ ေနာက္.. ပိေတာက္ပန္းကို အရမ္းခ်စ္ခဲ့တာ..။ အခုေတာ့ မျမင္ဖူးတာ ျကာေတာ့ နည္းနည္းအခ်စ္ေရာ့သြားသလိုဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ပိေတာက္ပန္းနံ့နဲ့ ပန္းေတာက္ပန္းပြင့္ေတြကိုေတြ ့ရင္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့စိတ္ေတြေတာင္ တခဏအတြင္း ႏူးညံ့သြားတတ္တာ။ <br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ဟုိး ၈ တန္းအခ်ိန္တုန္းကဆုိ ပိေတာက္ပန္းနဲ့ပတ္သက္ျပီး ခံစားခ်က္အျပည့္အ၀နဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေတာင္ ေရးမိေသးတယ္။ အခုျပန္ဖတ္ခ်င္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေတာင္ေပ်ာက္ေနျပီလဲမသိပါဘူး။ ကဗ်ာေလး ေရးရတဲ့အေျကာင္းကလည္း တမ်ဳိးရယ္ခ်င္စရာေလး။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ့အတူ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ပန္းခ်ီသင္တန္းအတူတက္ဖူးတယ္..။ သူနဲ့ ပန္းေတြအေျကာင္းေျပာရင္း. သူက ႏွင္းဆီကို ခ်စ္တဲ့သူ.. ကိုယ္က ပိေတာက္ကို စြဲလမ္းတဲ့သူ...။ သူေျပာတယ္.. ပိေတာက္ပန္းက သစၥာမရွိဘူးတဲ့။ သူ ့စကားက ကိုယ့္ရင္၀ကို ေျပးေဆာင့္သလိုပဲ.. ပိေတာက္ပန္းေလးကိုလည္း သနားလိုက္တာ..။ သူ ့မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ.. လူသားေတြရဲ့ အျပစ္တင္ျခင္းကို ခံရတယ္..။ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြနဲ့ ကဗ်ာေရးခဲ့မိတာေပါ့။ အင္း....... ဒိအေျကာင္းေလးကလည္း သျကၤန္ေရာက္တုိင္း ပိေတာက္ကိုသတိရ.. ပိေတာက္ပန္းကို သတိရတုိင္း.. သူ့အတြက္ ကိုယ့္ရဲ့ခံစားခ်က္ ကဗ်ာေလးကို သတိရမိတာပါ။ <br /><br />ဒီႏွစ္သျကၤန္ေတာ့ ဘယ္မွ မလည္ရင္ ေကာင္းမလားလုိ့ စဥ္းစားေနတယ္။ အင္း.. သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လူ ့ကန့္လန့္ေလ.. ထပ္လုပ္ျပန္ျပီလုိ့.. ညည္းတြားျကလိမ့္မယ္။ ပြဲေတာ္ျကီးေတြရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ကိုယ္က မသြားခ်င္ဘူး..။ အိမ္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ခံစားတတ္တယ္..။ သျကၤန္ဆို ေကာင္းေကာင္း တခါမွ မလည္ဖူးဘူး။<br /><br />ဟင္း.. ဟင္း။ စိတ္ထဲမွာ ဟုိး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္သျကၤန္ကို သတိရမိျပီး ရယ္ခ်င္လုိက္တာ။ <br /><br />သျကၤန္မက်ခင္ တရက္အလိုမွာ သျကၤန္ယိမ္းကရမယ္ဆုိလုိ့ စိတ္ဆိုးလိုက္တာ။ အစ္မေတြလည္း ကိုယ့္ကို စိတ္တုိ.. ကုိယ္ကလည္း သူတုိ့ကို ေျပာရေကာင္းလားဆုိျပီးစိတ္တို.. သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မျကည္တဲ့ပံုနဲ့ျကည့္... အဲလိုလုပ္ေလ.. ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ငါ့ဘ၀ ငါ့စိတ္အလိုက်တုိင္း ဘာမွမရွိပါလား.. လြတ္လပ္မွဳ မရွိဘာလားဆိုျပီး ၀မ္းနည္းလိုက္တာ.. အိမ္အေပၚထပ္မွာ.. မင္းသမီးရွဳံးမယ္.. ငိုယုိလုိ့။ ယိမ္းမကခ်င္ရတဲ့အေျကာင္းကိုလည္း ဆင္ေျခေပးလိုက္ပါတယ္.. ဒီသျကၤန္ ဥပုဒ္ေစာင့္မယ္ဆုိျပီးေတာ့ေလ..။ <br /><br />ေနာက္ေတာ့ လူေတြကလည္း မညီတာနဲ့.. ေနာက္.. ဘယ္လုိျဖစ္သြားလဲမသိပါဘူး.. သျကၤန္က မကျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မကျဖစ္ေတာ့ သျကၤန္ကားငွားျကျပီး အျပင္ထြက္လည္ျကတာေပါ့.. သူတို့ကေတာ့ ေခၚပါတယ္..။ သြားလည္ဖုိ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္စကားနဲ့ကိုယ္ ဥပုဒ္ေစာင့္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေတြ သူတုိ့မသိလုိက္ဖူးထင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနျကလဲမသိဘူး.. ညဘက္ေရာက္တဲ့ထိေတာင္ ျပန္မလာျကဘူး။ ကိုယ္ကလည္း သတၱိေကာင္းတဲ့သူဆုိေတာ့ မုိးနည္းနည္းခ်ဳပ္တာနဲ့ သရဲက ေျကာက္ခ်င္ေနျပီ...။ တခါ သူတုိ့ကို က်ိတ္ျပီး စိတ္တုိေနျပန္...။ သူတုိ့ကိုလည္း အျပစ္တင္လုိ့ မရျပန္ဘူးေလ။ အဲဒီတႏွစ္ေတာ့ ဥပုဒ္မေျပာနဲ့.. အကုသုိလ္ေတြပြားလို့။ <br /><br />ဒီ ၂၀၀၀၈ သျကၤန္ကိုေတာ့ ဘယ္သူ ့ကိုမွလည္း စကားမကြ်ံခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ..။ တကယ္သြားခ်င္ေတာ့မွ ဂြက်ေနဦးမယ္။ <br /><br />ေဟာ... မုိးစဲသြားျပီ။ သူလည္း ကိုယ့္စိတ္လုိဘဲ.. ေကာက္ရိုးမီးဘဲ..။ ရြာခ်င္ေတာ့လည္း ၀ုန္းခနဲ ရြာခ်။ တိတ္ျပန္ေတာ့လည္း အေျကာင္းေတာင္ မျပန္.. ျကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္..။ ေအးေလ.. သူက သက္မဲ့ဆိုေတာ့ ဘယ္စကားေျပာတတ္မလဲေနာ္။<br /><br />ကဲ... ကုိယ္က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တတ္ေတာ့.. အေသးအဖြဲကိစၥေလးကလည္း ကိုယ့္အခ်ိန္ကို ခိုးတတ္တယ္..။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ကအေျကာင္းေတြကို စျမဳံ ့ျပန္ရတာ အရမ္းအရသာရွိတာပဲ။ <br /><br />ကိုယ္က အလုပ္ေတြဆုိ မနက္ျဖန္လုပ္မယ့္အရာေတာင္ တခါတေလ ေမ့တတ္တာ...။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပဲဆို ဒီႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးျပီးျပီးခ်င္း ေနာက္ႏွစ္ နွစ္သစ္ကူးအတြက္ ျကိုျပီးရင္ခုန္တတ္တာမ်ဳိးေလ..။ <br /><br />မျကာေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ျမန္မာ့ရုိးရာ အတာသျကၤန္အတြက္ ျကိုတင္ရင္ခုန္ျကရေအာင္....<br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-40292237949948322232008-03-28T17:26:00.004+07:002008-03-30T15:22:18.087+07:00က်မ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZBaUAZ_w5pUlSJRkFrGcMxhCWo2sbEFMIoXftog1TPedPgb040LH4vkcqlDosyafud-S3tzmpi7XuYKRoGABGWdqAm6k4xre84J3SWYt8D5Jhql-Q1bTaSlVUS8LPOBVOG9kVJA4NemCA/s1600-h/missing-you.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZBaUAZ_w5pUlSJRkFrGcMxhCWo2sbEFMIoXftog1TPedPgb040LH4vkcqlDosyafud-S3tzmpi7XuYKRoGABGWdqAm6k4xre84J3SWYt8D5Jhql-Q1bTaSlVUS8LPOBVOG9kVJA4NemCA/s320/missing-you.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5182738684748506882" /></a><br /><br /><font face="Zawgyi-One"> ကဲ.. ဒီစာမွာေတာ့ က်မကိုယ္က်မ .. က်မလို့ သံုးပါရေစ..။ တခါတေလ စာေလးဘာေလး ေရးဖူးပါတယ္.. ၀ါသနာအေလ်ာက္ေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ က်မဆိုတဲ့ နာမ္စားကို ဘယ္ေတာ့မွ မသံုးခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘာလို့လဲဆို စာဖတ္သူရဲ့စိတ္ထဲမွာ စာေရးသူဟာ မည္သူမည္၀ါထက္ စာရဲ့အေျကာင္းအရာကို ပိုျပီးအာရံုစိုေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိုးရိုးေလးေျကာင့္ပါ။ <br /><br />ဘာေျကာင့္မသံုးခ်င္တာလဲ မေမးဘဲနဲ့ ေျပာျပပါရေစ။ က်မလို့သံုးလုိက္ရျခင္းအားျဖင့္ က်မဟာ အားႏြဲ ့သြားတဲ့လူတေယာက္လုိ ခံစားရတယ္။ က်မအေနနဲ့ စာဖတ္သူေတြကို ႏွလံုးသားအာဟာရျပည့္ေစမယ့္ အားမာန္ရွိတဲ့စာေတြဘဲ ရရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အတၱတခုဘဲထင္ပါတယ္။ က်မက ဆရာေဖျမင့္တုိ့.. ဆရာလူထုစိန္၀င္းတုိ့ေရးတဲ့စာေတြကို အျကိုက္ဆံုးျဖစ္သလို အေတြးအေခၚပိုင္းဆုိင္ရာ ပညာေပးေဆာင္းပါးေတြကို ဘယ္သူေရးေရး စိတ္၀င္တစား ဖတ္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတာကိုး။ ေနာက္.. က်မကိုယ္တိုင္ မိမိ personal ကို အဓိကထားျပီး ေရးတဲ့စာေတြကို စိတ္ဓာတ္အားျဖည့္ေစတဲ့စာအျဖစ္ ဖတ္ေလ့မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ က်မကိုယ္က်မ ေရးေနမိျပီ။ (တခါတေလ ကုိယ္မျကိုက္ဘူးလို့ ေျပာတဲ့အရာကိုလည္း ကိုယ္တုိင္ လုပ္မိတတ္တာေလးေတာ့ ရွိတာေပ့ါ.. သည္းခံပါေနာ္)။ <br /><br />အဲလုိေျပာလို့ က်မလို့ေျပာတုိင္း အားႏြဲ ့တယ္လို့ထင္လား.. လူကိုယ္တုိင္နဲ့ပဲဆုိင္တယ္လို့ ေျပာခ်င္ေျပာႏုိင္ျကမွာပါ။ အဲဒါက သူမ်ားေတြအျမင္ေလ..။ <br /><br /><br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />က်မက ယဥ္ေက်းမွဳရုိးရာဓေလ့ဆို ဟုိးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အရမ္းေလးစားလိုက္နာခ်င္ခဲ့တာ။ စာေပဆုိတာကိုလည္း ကိုယ့္မိဘထက္ပိုျပီး ေလးစားခဲ့တာ (ဒီစာကို ေမေမ မဖတ္မိပါေစနဲ့)။ စာေပဆီကေန အမ်ားျကီးေလ့လာသင္ယူခဲ့တာ အမ်ားျကီးပါ။ စာေပက လူေတြရဲ့စိတ္ကို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့ေစျပီး အသိပညာေတြေပးတယ္ဆိုတာ က်မရဲ့ ယံုျကည္ခ်က္တခုပါ။ က်မယံုျကည္တဲ့ စာေပထဲမွာ ယခုအခ်ိန္ထိ ေလ့လာရသေလာက္ေတာ့ မိန္းမေကာင္းဆုိတဲ့ က်င့္၀တ္ စံတန္ဖိုး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပတ္ျပတ္သားသား သေဘာင္ေဆာင္လွတဲ့ အခ်က္ေတြ မေတြ ့ဖူးသေလာက္ပဲ။ အင္း.. ဟိုး ၉ တန္းလား ၈ တန္းလား.. ေမ့ေနပါျပီ.. (အလြတ္က်က္ ပညာေရးနဲ့ ရင္းႏွီးခဲ့ေတာ့) အဲဒီတုန္းက ျမန္မာစာမွာ သင္ဖူးပါတယ္.. မေဟာ္သဓာရဲ့မိန္းမ အမယ္ရာေဓ၀ီ ဘယ္ေလာက္ဥာဏ္ထက္ျမက္တဲ့အေျကာင္း.. (ဒါေတာင္ ေမ့ေနျပီ.. သူမ်ားကိုမနည္းလွမ္းေမးရတယ္) ေနာက္.. မဒီ၊ သမၻဴလ.. စတဲ့ သမုိင္း၀င္ အမ်ဳိးသမီးေကာင္းေတြရဲ့ ဂုဏ္အင္ေတြ.. ျကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ့ေတြကို ဘယ္ေလာက္ဘဲ စာဖြဲ ့ခ်ီးမြမ္းထားပါေစ.. သူတို့ရဲ့ ျကင္ယာဖက္ေတြနဲ့ ယွဥ္လိုက္ရင္.. အျမဲတမ္း အေနာက္မွာပဲေလ..။ <br /><br />အဲဒီေတာ့ က်မက စာေပေတြကေန သင္ယူလိုက္ရတာက မိန္းကေလးဆုိတာ အားႏြဲ ့တယ္.. ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့ရမယ္.. ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းရမယ္ (ဘာလဲေတာ့မသိဘူး).. တခုခုလုပ္တုိင္း ညင္သာေနရမယ္.. အသံေလးကိုက နား၀င္ပီယံ ခ်ဳိသာႏြဲ့ေႏွာင္းေနရမယ္.. အေနအထုိင္ အေျပာအဆို.. ဘာညာ.. စံုလံု..။ အင္း.. ေနာက္တခုက်န္ခဲ့တယ္.. အေရးျကီးဆံုး။ အဲဒါက .. က်မ..။ က်မဆိုတဲ့ နာမ္စား။ အဲဒါေတြအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ေဖာ္ညြန္းထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး.. အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို ကုိယ္စားျပဳေခၚေ၀ၚေစတဲ့ .. က်မဆိုတဲ့ နာမ္စား။ <br /><br />ေဖာ္ျပတဲ့အခ်က္ေတြ.. အရည္အခ်င္းေတြ က်မမွာ မရွိဘူးရွင့္။ (ရွင့္.. ဆုိတာျကီးကို တခါမွ မသံုးဖူးပါ.. ဒါပထမဆံုးအျကိမ္ပါ)။ က်မမွာ ကဗ်ာဆန္စရာေလးဆုိလို့ လက္ကေလးေတြေတာင္ မရွိပါဘူး။ ျကည့္လိုက္ရင္ သီးေလးသီးဟာသမွာ ေျပာသလို က်ီးကန္းေျခေထာက္ေတြလိုဘဲ။ ကိုယ့္အေျကာင္းကိုယ္ေျပာရတာ တခါတေလေတာ့ အေပၚေမာ့ျပီး တံေတြးေထြးသလုိပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ မတက္နိုင္ပါဘူး။ အရွိကို အရွိတုိင္းေပါ့။ <br /><br />စာေပက သင္ယူတဲ့အေျကာင္း ျပန္ေျပာပါရေစဦး။ က်မ အမ်ဳိးသမီးကေလာင္ရွင္ေတြေရးတဲ့ စာေတြလည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘာလဲ. အရမ္းနာမည္ျကီးတဲ့ ဆရာမ ဂ်ဴး၀တၱဳေတြ.. အရမ္းကိုျကိုက္ပါတယ္.. ေနာက္.. ေဒါက္တာမတင္၀င္းတုိ့.. (အေမလူထုေဒၚအမာကိုေတာ့ ဒီစာမွာ ခြ်င္းခ်က္ထားပါရေစဦး..) စတာေတြေပါ့။ ဂ်ဴး၀တၱဳေတြမွာလည္း အမ်ားအားျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမွဳေတြ၊ အေတြးအေခၚေကာင္းေတြ.. ကို ျပသေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္သတ္မွတ္ထားတဲ့ .. အမ်ဳိးသမီးေကာင္းဆိုတဲ့.. စံႏွဳန္းထဲ.. ေဘာင္ထဲကေနကို မထြက္ႏုိင္ဘူးလို့ ခံစားရတယ္။ ေနာက္.. က်မ အရမ္းျကိုက္ပါတယ္ဆုိတဲ့ စာေရးဆရာ ျမသန္းတင့္တုိ့ ဆရာေဖျမင့္တုိ့ရဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္အေပၚ အဓိပာယ္သတ္မွတ္ခ်က္.. စံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကလည္း ေဘာင္ထဲကထြက္ဖုိ့မေျပာနဲ့.. ေဘာင္ထဲကို နစ္သထက္နစ္ေအာင္ ဆြဲနစ္ေနသလိုပါဘဲ..။ က်မ.. ပတ္၀န္းက်င္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေကာင္းတေယာက္ရဲ့ စရုိက္လကၺာေတြကို က်မကိုယ္တုိင္အတြက္ မျကိုက္ဘူး။ (ကိုယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္လုိ့လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး)။ ဆိုေတာ့ က်မ.. လုိ့ေျပာလိုက္တာနဲ့.. အရိပ္ျပ တကိုယ္လံုးျမင္တဲ့က်မကလည္း ပထမအဆင့္.. ဒါဟာ အမ်ဳိးသမီးဘဲလုိ့ျမင္တယ္.. ေနာက္တဆင့္.. ဟိုအေပၚမွာေျပာထားတဲ့အခ်က္ေတြလို.. ေနာက္ဆံုးနိဂံုးခ်ဳပ္ အားႏြဲ့တယ္.. ဘာညာေပ့ါ။ ေနာက္.. ေဘာင္မလြတ္တဲ့အေတြးအေခၚေတြကို က်မ အတုမခိုးခ်င္ေတာ့ဘူး။ (အတုမခိုးခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိတာ အရင္တုန္းက အတုခိုးဖူးလုိ့ပါ.. အဲဒီအေျကာင္းေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး.. ေကာ္ဖီထဲ မာဆလာထည့္ေသာက္သလို လံုး၀ မစပ္ဟပ္ခဲ့လို့ေပါ့)။ <br /><br />က်မက က်မဆိုတဲ့ နာမ္စားကို မျကိုက္ရျခင္းအေျကာင္း.. အမ်ဳိးသမီးေကာင္းေတြရဲ့ စံႏွဳန္းမွာ တခ်က္ကေလးမွ ေဘာင္မ၀င္တဲ့က်မ.. တကယ္မိန္းမေရာ ဟုတ္ရဲ့လားလို့ ေမ့ေငါ့ခ်င္စရာပါ။ တကယ္ပါ.. က်ိန္ေျပာရဲပါတယ္။ လူ ့အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာေျပာတဲ့ ဘာလဲ.. ေယာက္ကရွာလား.. မိန္းမမဟုတ္ ေယာက္်ားမဟုတ္လား.. အဲဒီစိတ္ေပါက္ေနလား.. ေမးႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ ့လည္း ေမးဖူးပါတယ္။ ဒီအခ်က္အတြက္ေတာ့ အခါေပါင္းမေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ က်မ္းက်ိန္ေျပာပါရေစ.. က်မ ဟာ တကယ္မိန္းမပါ.. ေယာက္်ားေလးကိုသာ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးတတ္တဲ့.. လူေတြသတ္မွတ္ထားတဲ့ေဘာင္က.. ေယာက္်ားကိုသာျကိုက္မွ မိန္းကေလးလုိ့သတ္မွတ္တဲ့.. မိန္းမစစ္စစ္ပါ.. ေအာ္.. မိန္းမစစ္စစ္ပါရွင္။ အဲဒီေလာက္ က်ိန္ေျပာတာေတာင္ မရံုတဲ့သူရွိေသးတယ္။ ထားလိုက္ပါေတာ့ ျကားျဖတ္သတင္းေတြ။ <br /><br />အရင္စာေတြမွာ အမ်ားဆံုးေတြ ့ဖူးမွာပါ.. က်မေရးတဲ့ေဆာင္းပါးေတြက မိမိ.. ဆိုတဲ့ နာမ္စားကိုသံုးခဲ့တာ။ သတိလည္း ထားမိျကမွာမဟုတ္ပါဘူးေလ။ အရမ္းနာမည္ျကီးတဲ့ စာေရးဆရာမဆိုေတာ့.. (လူမသိသူမသိ)။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေတြလိုဘဲ.. လူတေယာက္ကားတိုက္တယ္လို့ေျပာရင္ လူေတြက ေယာက္်ားပဲျမင္သလိုမ်ဳိးေပါ့.. (မိန္းမက လူမဟုတ္တဲ့အတုိင္း).. အခုလည္း မိမိ..ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းက က်မကို မသိတဲ့သူဆို ေယာက္်ားစာေရးသူလုိ့ဘဲ ထင္ျကတာ။ (က်မကိုယ္တုိင္ကလည္း အဲဒါကို ေက်နပ္ေနလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ အရမ္းကို က်ိတ္ျပီးသေဘာက်တာ။)<br /><br />သူမ်ား ေယာက္ကရွာလုိ့ ေျပာလဲ ေျပာခ်င္စရာပါ.. က်မဆီမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ားက က်မနဲ့ မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ.. ျကမ္းနင္း ျကမ္းက်ဳိးဆိုတာမ်ဳိးလိုဘဲ.. ႏူးညံ့လိုက္ျကတဲ့သူေတြ ... စကားေျပာရင္ ရန္ျဖစ္ေနျကသလိုဘဲ ထင္ရတယ္.. ဘုကန့္လန့္နဲ့.. သူမ်ားေတြေတာင္ က်မတို့သူငယ္ခ်င္းတအုပ္ေနတဲ့အိမ္ဆို ဗိုလ္တေထာင္အိမ္ဆိုျပီး နာမည္မွည့္ေခၚရေလာက္ေအာင္ပါ။ <br /><br />ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့.. ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီးရင္ က်မဟာ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ့ ဘာခံစားခ်က္.. ဘာရသမွ မရသည့္တုိင္ေအာင္ က်မဟာ အမ်ဳိးသမီးဆုိတာေလးတခုေတာ့ အသံုးအႏွဳန္းေပၚျကည့္ျပီး ရသြားျကမွာပါ..<br /><br />တကယ္ေတာ့ အထက္မွာေျပာတဲ့အတုိင္း က်မရဲ့အစြဲဟာ အေတာ္မ်ားမ်ား မွန္ခ်င္မွ မွန္မွာပါ။ လက္ေတြ ့က်ခ်င္မွ က်ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မဟာ လူ ့အသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ့အတူ လူေတြသတ္မွတ္တဲ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းျကားမွာ ေဘာင္က်က် အသြင္းခံထားရတဲ့သူတေယာက္အေနနဲ့ တခ်ဳိ ့ကိစၥေတြမွာ အမွန္တရားလို့ သက္ေသျပစရာ.. ဥပေဒဆုိျပီး လက္ညိွဳးထုိးျပစရာ ရွိခ်င္မွရွိႏုိင္ေပမယ့္.. ဘယ္ဥပေဒနဲ့မွ ေတာ္ရံုအခ်ိန္ယူ ျပင္ေပးလို့မရတဲ့ .. အစြဲ.. ဆိုတာျကီးက အျမစ္တြယ္ေနတာ ျကာျပီဆုိေတာ့.. က်မဆိုတဲ့ နာမ္စားသံုးတုိင္း ေပ်ာ့ညံ့တဲ့အေတြးအေခၚကို ေပးတယ္ဆိုတာျကီးကို ဖ်က္ပစ္ဖို့ အခ်ိန္ယူရပါဦးမယ္။ <br /><br /><span style="font-weight:bold;">ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး မိမိဟာ အမ်ဳိးသမီးဆိုတာကို သိျပီဆုိရင္ေတာ့ စာေရးရက်ဳိး နပ္ပါျပီ။ </span><br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-46051129517396028232008-03-26T19:42:00.003+07:002008-03-27T10:51:04.767+07:00လက္တြဲေဖာ္...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmMfAWEM3SifE4aE32XiJ1Cu0lNLZjFNyoZSKe9Gy_bcZyHWVBmoM_R5AIHkuqkGW4YvQHmQOYilwrXWLPSKPyGyIFuGSV3nVLJa8h6GwCgbQknRKrlSLamFN-hFN9xvBFUKeHE2QOKYDI/s1600-h/0350-0709-1906-5529_TN.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmMfAWEM3SifE4aE32XiJ1Cu0lNLZjFNyoZSKe9Gy_bcZyHWVBmoM_R5AIHkuqkGW4YvQHmQOYilwrXWLPSKPyGyIFuGSV3nVLJa8h6GwCgbQknRKrlSLamFN-hFN9xvBFUKeHE2QOKYDI/s320/0350-0709-1906-5529_TN.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5182263931948508914" /></a><br /><br /><br /><font face="Zawgyi-One"> ဘာ.. မင္းဘာေျပာလိုက္လဲ မြန္းငံု......<br />ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ပင္ မယံုနုိင္။ သူ ့အတြက္ ေဒါသေတြ အထြပ္အထိတ္ေရာက္ရသည္။ အျမဲတမ္း သူ ့အတြက္ဆို သည္းခံခဲ့သမွ်.. အခုေတာ့ ျကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ခ်ည္းမလွ ေပ်ာက္သြားသည္။ <br />ဒါေပမယ့္ သူမကေတာ့ ပံုမွန္အတုိင္း တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပင္။ သူရဲ့စိတ္ကို အရင္အတုိင္း ေအာက္ေေမ့ထားသည္ထင္သည္။ <br /><br />ဟင္း..ဟင္း.. ဟင္း.. ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲ အခြန္းရယ္.. ငံုကို စိတ္မတိုစဖူး ဘယ္လုိျဖစ္တုန္း... ငံုေျပာတာ ဘာမ်ား မွားလုိ့လဲ...။... ငံု အခြန္းကို နားလည္ပါတယ္.. ဒါေပ... <br /><br />ဒုန္း......... အာ.. မင္းေတာ္ေတာ့ကြာ.....။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏုိင္စြာ ေရွ ့မွာရွိတဲ့ ထိုင္ခံုေလးကို အားရပါးရ ကန္ပစ္လုိက္သည္။ <br /><br />ေအာင္မေလး..... ။ သူမ ကြ်န္ေတာ္၏ ထူးျခားေသာ အျပဳအမူေတြကို အလြန္အံ့ျသ လန့္ဖ်ပ္သြားသည္ထင္သည္။ <br /><br />အခြန္း.... အခြန္း....။<br />သူမ၏ေခၚသံက အေနာက္မွာ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီ့ထက္ ေဒါသထြက္လာရင္ သူမအတြက္လည္း ေကာင္းမည္မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဒါသေျပတဲ့အခ်ိန္ ျပန္စဥ္းစားရင္ စိတ္ေကာင္းႏိုင္မည္မထင္ပါ။ ဒါ့ေျကာင့္ သူမအပါးမွ ေဒါသႏွင့္အတူ အျမန္ဆံုး ထြက္လာလိုက္သည္။ <br /><br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br /><br />အခြန္းရယ္.. အခြန္းလဲ သူမ်ားေတြေျပာရေလာက္ေအာင္ ကဗ်ာရူးပဲ တခ်ိန္လံုးလုပ္မေနနဲ့ေပါ့... ငံုတို့ေရွ ့ ေေရးအတြက္ နည္းနည္းပါးပါး စဥ္းစားပါဦး..... ကဗ်ာရူးပဲ တခ်ိန္လံုး လုပ္မေနနဲ့... စဥ္းစားပါဦး.. စဥ္းစားပါဦး...။ သူမရဲ့ စကားလံုးေတြက မျကားခ်င္ဘူးဆို ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းနဲ့တူ ထပ္ခ်ပ္မကြာ ကစဥ့္ကလ်ား လုုိက္လာသည္။ <br /><br />အား... မျကားပါရေစနဲ့ေတာ့ကြာ.....။ ရူးသြပ္သူပမာ စိတ္ထဲမွာ ေအာ္လိုက္တာ အျပင္မွာ အသံထြက္သြားမွန္း ေတာင္ မသိလိုက္။ လမ္းေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသူအခ်ဳိ ့က .. ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္.. ရူးေနလား.. ဆုိသည့္ မ်က္နွာမ်ဳိးျဖင့္ မသိမသာ ျကည့္သြားျကသည္။ <br /><br />သူတုိ့ေတြ ဘာထင္ထင္ေပါ့..။ ကြ်န္ေတာ္ ဂရုမစိုက္ပါဘူး...။ ကြ်န္ေတာ္အလြန္ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရူးသြပ္မိတာကို ေငြသာအဓိကထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ႏုိင္ငံက လူေတြ (ကိုယ့္ႏုိင္ငံ တႏိုင္ငံတည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ေငြဟာ ကမၻာတ၀ွမ္းလုံးကို ျခိမ္းေျခာက္ေနတာဘဲ) အတြက္ေတာ့ မ်က္စိကန့္လန့္ျဖစ္စရာ.. ေစာင္းေျမာင္းအျပစ္တင္စရာျဖစ္ေနတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ကုိယ့္ကိစၥကိုယ္မလုပ္တဲ့သူေတြ ကြ်န္ေတာ္တို့ပတ္၀န္းက်င္မွာ မ်ားပါ့ဗ်ာ။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ အရိပ္အျဖစ္ေတာင္ မထည့္ထားပါဘူး။ <br /><br />ဒါေပမယ့္ ငံု့ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာနဲ့ထပ္တူ အရမ္းခ်စ္တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က ဘာေတြဘယ္ေလာက္ေျပာ ေျပာ ငံုက ကြ်န္ေတာ့္ကို နားလည္သင့္တာေပါ့။ ငံုကုိယ္တုိင္က အဲဒီလိုေျပာလာလိမ့္မယ္လို့ တခါမွ ေတြးမ ထားခဲ့ဘူး။ <br /><br />ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ေငြရွင္ေျကးရွင္ သားသမီးေတြလို သူတို့ရဲ့ရည္းစားကို ကားထည္လဲစီးျပီးေခၚ.. ေစ်းအျကီးဆံုး ဆိုင္ေတြမွာ ခ်ိန္း.. မက္လံုးေတြေပး (သူမ်ားေတြကို မတရားေတာ့ မစြပ္စြဲခ်င္ပါဘူး).. ေစ်းအျကီးဆုံး လက္ေဆာင္ေတြနဲ့ ဖ်ားေယာင္း.. စတဲ့စတဲ့ ေခတ္ေပၚအမ်ဳိးသမီးေတြ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေအာင္ ဘာမွ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္.. လုပ္ေဆာင္ဖုိ့လည္း ၀ါသနာမပါ.. အေရးျကီးဆံုးက အဲဒါေတြအတြက္ ကုန္က်စရာမေျပာနဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေက်ာင္းစရိတ္ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ရုန္းကန္ေနရတဲ့အထဲမွာ အဓိပာယ္မရွိ ေငြကို မသံုးမျဖဳန္းနိုင္ပါဘူး။ <br /><br />ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက ႏူးညံ့တဲ့ႏွလံုးသားက စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ ့ကဗ်ာေတြ.. ျကင္နာမွဳအျပည့္အ၀ပါတဲ့ ေႏြးေထြးမွဳေတြ.. ျကင္နာဂရုစိုက္မွဳေတြ.. သူ ့ကို အျပည့္အ၀ နားလည္ေပးမွဳေတြ.. ေနာက္ဆံုး အေရာင္မဆိုး ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားတခုလံုးပံုအပ္ျပီး ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကို သူမလည္း နားလည္မွာပါ။ <br /><br />မြန္းငံု... ငံုအရမ္းရက္စက္တယ္ကြာ....။ မင္းရဲ့စိတ္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ လွ ြမ္းမိုးမွဳေတြ ဘယ္အခ်ိန္က စိမ့္၀င္သြားခဲ့တာလဲ. .. ဟင္..။ ဒါေပမယ့္... ေသခ်ာတယ္..။ မင္းအဲလိုျဖစ္ရံုနဲ့ မင္းကို လက္တြဲျဖဳတ္တဲ့အထိ ငါ့အခ်စ္က မဆင္းရဲ မႏြမ္းပါးေသးပါဘူး....။<br /><br />ကြ်န္ေတာ့္ဦးေႏွာက္မွာ အရာရာ ရွဳပ္ေထြးေနတဲ့ျကားမွာပဲ.. ငံု့ကို ျပန္သနားမိသည္။ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၃ ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္.. ယခုအခ်ိန္မတုိင္ေသးခင္အထိ သူမဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို နားလည္မွဳအျပည့္ျဖင့္ ခ်စ္ခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္လည္းသိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ဖူးတာ ဒီတခါ ပထမဆံုးျဖစ္သလို ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမကို ေဒါသတျကီး တုန့္ျပန္ဖူးတာ ဒါ ပထမဆံုးအျကိမ္ပါ။ <br /><br />ပတ္၀န္းက်င္က ကဲ့ရဲ့ရွဳတ္ခ်သမွ် သူမဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ရပ္တည္ျပီး အရာအားလံုးကို လ်စ္လ်ဴရွဳ ေနလာခဲ့.. ကြ်န္ေတာ့္ကို အခ်ိန္တိုင္း အားေပးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ရဆံုးသူပါ။ ပတ္၀န္းက်င္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပ်ာ့စိေပ်ာ့စိနဲ့ မိန္းမယူရင္ မိန္းမထမိန္နား ခိုစားမယ့္ရုပ္.. ဆိုတဲ့အထိ ကဲ့ရဲ့ေ၀ဖန္တာကို ဆတ္ဆတ္ထိမခံ.. ရန္ျပန္ေတြ ့ ခဲ့တဲ့အထိ သူမဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ရဲ၀ံ့သူပါ။ ျကာလာေတာ့လည္း သူ ့ဘက္အတြက္ အားမလိုအားမရျဖစ္မိျပီး ေျပာမိတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေခ်ရွိသည္။ <br /><br />ကြ်န္ေတာ္ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ သူမအေပၚ ေဒါသေတြ ေပ်ာက္သြားရသည္။ သူမအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့အခ်စ္ဟာလည္း အဲဒီလိုဘဲ အျမဲတမ္း ရွင္သန္ေနတတ္ပါသည္။ အင္းေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ႏွစ္ေယာက္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ဟာလည္း လြယ္လြယ္ေလးျပတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မေဆြးေျမ့ေသးပါဘူး။ <br /><br />အင္း.. ယခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို ငံုဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားငယ္ေနမလဲ...။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ့အတူ.. ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းမ်ားက ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ငံုရွိရာသို့ အေျပးလွ ြား သြားမိသည္။ <br /><br />ငံုက ခုနက ထုိင္ေနတဲ့ေနရာမွာမဟုတ္ေတာ့...။ ကြ်န္ေတာ္တို့ခုနကထုိင္ခဲ့တဲ့ ပန္းျခံထဲက သစ္ပင္ေအာက္တ၀ုိက္ ငံု ့ကို ကြ်န္ေတာ္လွည့္ပတ္ရွာမိသည္။ တကယ္ေတာ့ သစ္ပစ္က အဲေလာက္လွည့္ပတ္ရေအာင္ ျကီးျကီးမားမားျကီး မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္မွာ ငံု ့ကို အစုိးရိမ္လြန္၍ျဖစ္မယ္.. အရာအားလံုးကို ငံု ့ကို ဖံုးကြယ္ထားသေယာင္ ထင္ျမင္မိသည္။ <br /><br />ဟင့္.. ဟင့္.. ဟင့္...။ သစ္ပင္ေလးနဲ့မနီးမေ၀း.. ဟိုးဘက္ ကန္ေရျပင္ဘက္မွာ.. သူမ က်ဳံ ့က်ဳံ ့ေလးထုိင္ကာ.. ငိုေနသည္။ <br /><br />ငံု... ။ <br />.......။<br />ငံုရယ္.... ကုိယ့္ကိုခြင့္လြတ္ပါကြာ.... ။<br />......။<br />ကိုယ္ေလ.. ရုတ္တရက္မုိ့ အရမ္းစိတ္တို...။ ကြ်န္ေတာ့္စကား မဆံုးလိုက္ပါ။<br /><br />ဒီမွာ.. အခြန္း... ငံု အခြန္းကို ခ်စ္တယ္.. အခြန္းကို နားလည္ေပးတယ္.. အခြန္းသေဘာကို အျမဲတမ္းလိုက္ေလ်ာတယ္.. အခြန္စိတ္တုိင္းက် ငံုေနေပးခဲ့တယ္.... သူမ်ားေတြ အခြန္းကိုေျပာရင္ ငံုရင္နာခဲ့ရတယ္.. နားလည္မွဳရွိတဲ့ခ်စ္သူလို့ အခြန္းအဓိပာယ္ဖြင့္ဆိုတာ ဘာလဲ.. ငံု့ဘက္ကို အခြန္းျပန္နားလည္ေပးခဲ့တာ ဘာေတြမ်ားရွိခဲ့လဲ.. ငံု့ဘာေတြခံစားေနရလဲ.. ငံု့ရဲ့စိတ္ဆႏကို အခြန္း ဘယ္တုန္းက နားလည္ေပးခဲ့ဖူးလဲ....။ <br /><br />မ်ားျပားလြန္းလွတဲ့ သူမေမးခြန္းေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အေျဖမရွိပါ...။ <br />ဒါေပမယ့္ အခုမွ ကြ်န္ေတာ္နားလည္လုိက္တာက အတၱ...။ ဟုတ္တယ္... ကြ်န္ေတာ္ သူ ့အေပၚမွာ အရမ္းအတၱျကီးခဲ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ့္လိုအပ္ခ်က္.. ကြ်န္ေတာ့္ဆႏေတြအတြက္ အတၱေတြျကီးခဲ့တယ္..။ ေနာက္.. အဓိက ကြ်န္ေတာ့္အႏုပညာအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မာန.. အတၱေတြ အျပည့္။ <br />အငံုဟာ အဲဒီအခ်က္ေတြနဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို နာက်င္သြားမွာ ကြ်န္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္း စုိးရိမ္သြားမိတယ္....။ <br /><br />အငံု... ။ ကိုယ္မွားတယ္ကြာ...။ ကိုယ္ဆုိလုိတာ...<br /><br />ကြ်န္ေတာ့္စကားမဆံုးခင္ ခ်က္ခ်င္းထရပ္ကာ ကြ်န္ေတာ့ကို တြန္းဖယ္လိုက္သည့္ ငံု့ကို ကြ်န္ေတာ္ကတခါ ျပန္ျပီး အံ့အားသင့္ရသည္။ <br /><br />ငံု....။<br /><br />ငံုဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ...။ သူမစကားအျပီး.. ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းနပန္းျကီးသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲမွာ တခုခု ျဖတ္သြားသလို လစ္ဟာသြားသည္။ <br /><br />ငံု.. ငံုဘာဆံုးျဖတ္တာလဲ...။ စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ့ မျဖစ္ႏုိင္ေတြ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ့ငံုရာ...။ ကြ်န္ေတာ္ ကေယာင္ကတမ္း ေျပာမိသည္။ <br />သူမရဲ့မ်က္ႏွာဟာ ခုနတုန္းကလို ၀မ္းနည္းေျကကြဲရိပ္ေတြ ေပ်ာက္လြင့္ကာ မာနအေရာင္မ်ားလွ ြမ္းသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အလုိလုိ အားငယ္လာသည္။ အျမဲတမ္းအားေပးခဲ့ဖူးသည့္ခ်စ္သူ.. အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဂရုမျပဳမိတဲ့ လုပ္ရပ္ေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အပါးကေန သူမ်ားနည္းတူ ေရွာင္ဖယ္သြားေတာ့မွာလား.....။<br /><br />အခြန္း.. ရွင့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထဲကခ်စ္သူဟာ ရွင့္ကို အနားလည္ဆံုးျဖစ္ရမယ့္သူ ျဖစ္သလို... ကြ်န္မဘ၀အတြက္ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ခ်စ္သူ.. ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ဟာလည္း ကြ်န္မကို နားလည္ေပးရမယ့္သူ ျဖစ္ရမယ္...။ နားလည္မွဳဆိုတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နားလည္မွဳမွ စစ္မွန္တာပါ။ တဖက္သတ္ သူမ်ားဆီကဘဲ နားလည္မွဳကို အျမဲတမ္းေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္ဆုိရင္ တကယ့္အတၱသမားျကီး ျဖစ္ေနမွာပဲ..။ ငံု ရွင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္...။ ခ်စ္သူအျဖစ္သာ ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိဘဲ ငံု့ဘက္က တဖက္သက္နားလည္မွဳနဲ့ ရွင့္ကို ခ်စ္သြားႏုိင္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေရရွည္ဘ၀လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ရွင့္ကို ဘယ္လိုမွ သတ္မွတ္မွာမဟုတ္ဘူး..။ <br /><br />သူမမ်က္လံုးမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျကည့္မေနပါ..။ ရီေ၀မွဳန္မိွဳင္းေနေသာ သူမ်ားမ်က္၀န္းမ်ားကိုျကည့္ျပီး.. ကြ်န္ေတာ္ေနာင္တရမိသည္။ <br /><br />ရွင္စဥ္းစားပါ...။ ဒီေန့ဟာ.. ရွင့္အတြက္ က်မရဲ့ အျပဳအမူေျကာင့္ ထူးဆန္းမယ့္ေန့ ျဖစ္ႏုိင္သလို က်မအတြက္လည္း မယံုျကည္ထားခဲ့တဲ့ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ရွင့္ရဲ့ အတၱေတြ သရုပ္ေပၚလာတာေေျကာင့္ ေနာင္တရတဲ့ ေန့ပါပဲ..။ <br /><br />ခ်စ္သူႏွစ္ဦး တေယာက္နဲ့တေယာက္ အျပန္အလွန္နားလည္မယ့္ေန့ကို ငံုေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။ ေျပာရင္း သူမ လွည့္ထြက္သြားသည္။ <br /><br />ငံု....။ ကြ်န္ေတာ့္အသံက က်ယ္မေယာင္နဲ့ အာေခါင္မွာဘဲ ေပ်ာက္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဟန့္တားေတာ့မယ့္ အမူအရာေျကာင့္..<br /><br />ေက်းဇူးျပဳျပီး ငံုျပန္ပါရေစ.... ဒီေန့ေတာ့ ဆက္ျပီး စကားမေျပာပါရေစနဲ့ေတာ့.. ငံုေတာင္းပန္ပါတယ္..။<br /><br />သူမထြက္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူမရဲ့ ေနာက္ေက်ာကိုေငးရင္း... ၀မး္နည္းသြားသလို ရင္ထဲမွာ အားအင္တခု ထပ္တိုးလာသလို ခံစားရသည္။ ဟုတ္သည္။ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ကို မုန္းမွမမုန္းတာ...။ ကြ်န္ေတာ္တို့ဇာတ္လမ္းက မျပီးဆံုးေသးပါ...။ <br /><br />မနက္ျဖန္.. သူမကို အတန္းတက္ဖုိ့ သြားေခၚေနက်အခိ်န္မွာ.. ယခင္ကနဲ့မတူေသာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ သူမအေပၚ နားလည္မွဳအျပည့္ရွိတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ့အတူ.. သူမရဲ့ ျခံတံခါးေရွ ့မွာ.. အခ်ိန္မွန္ အေရာက္သြားဦးမည္။ အဲဒီအခ်ိန္ သူမလည္း ေရွ ့အနာဂတ္အတြက္ ေပ်ာ္ရြင္မွဳေတြကို ျကိုတင္ အိမ္မက္မက္ႏုိင္သလို ကြ်န္ေတာ္လည္း အခက္အခဲမ်ားစြာ.. ပတ္၀န္းက်င္ကဲ့ရဲ့မွဳဒဏ္ေတြကို သူမနဲ့အတူ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မွဳမ်ားစြာျဖင့္ ရင္ဆုိင္ျဖတ္ေက်ာ္ဖို့ အားအင္ေတြ တိုးလာပါဦးမည္။ ဘာေျကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ရဲ့ ကဗ်ာဆန္လွသည့္ အခ်စ္မွာ တခုေလး လစ္လွစ္ေနသည့္ နားလည္မွဳကို ဒီေန့ဘဲ တည္ေဆာက္သြားႏုိင္ခဲ့ျပီေလ...။ <br /><br />ငံုေရ.. မင္း ကိုယ့္အတြက္ အတုိက္အခိုက္မ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ခဲ့သလို.. မင္းရဲ့ နာက်င္ခံစားမွဳေတြကို ကိုယ္ အတက္နိုင္ဆံုး နားလည္ျပီး ေဖးမကူညီသြားေတာ့မယ္...။ <br /><br />(မွတ္ခ်က္... လိုအပ္ခ်က္မ်ား အမ်ားျကီး ရွိႏိုင္ပါသည္.. အခ်ိန္လုျပီး post အသစ္တင္ခ်င္လြန္းလို့ လူေတြအရိပ္အေျချကည့္ျပီး ခိုးျပီး အျမန္ေရးလုိက္ရလို့ပါ.. သည္းခံျပီး ခံစားေပးပါလို့..)<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-26519819727185003042008-03-23T18:58:00.006+07:002008-03-23T19:19:20.922+07:00အလည္လာသူ မိတ္ေဆြမ်ားသို့<font face="Zawgyi-One"> <center><img src="http://www.ourspace.biz/myspace_comment_graphics/Images/Welcome/Welcomecomments2.gif" border="0" alt=""><br><a href="http://www.ourspace.biz/" target="_blank"><img src="" border="0"><br></a></center><br /><br /><span style="font-weight:bold;">အလည္လာသူမ်ားအားလံုးကို အရမ္းအရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ေနာက္လည္း လာလည္ျကပါဦး...။ ေျခရာေတြလည္း ခ်န္ထားခဲ့ျပီး ဘေလာ့ရွိရင္ လင့္ေလးပါ ေပးခဲ့ပါေနာ္။ <br /><br />အထူးေလးစားလွ်က္<br />မီးလွ်ံ</span></span>ံ</font><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br /><center><img src="http://www.ourspace.biz/myspace_comment_graphics/Glitters/Thank_You/thanks001.gif" border="0" alt="Graphics - Ourspace.biz at http://www.ourspace.biz/"><br><a href="" target="_blank"><img src="" border="0"><br></a></center><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-40234864060061643122008-03-22T16:47:00.003+07:002008-03-22T17:15:58.103+07:00ဆန့္က်င္ဘက္<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVMiEuOc-fhHg9vtxdY1nRXAWbzsCZXVIB_JndoukpQj3YAVXX07ut0myydnj7sevtcHNNlzS2FUb6HBxynQiRhgAu8zL5gehrddPo1taIpdQ0I1wAZERK3vj12ORp3jNmEiFPzLBfY2j1/s1600-h/342446_2555.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVMiEuOc-fhHg9vtxdY1nRXAWbzsCZXVIB_JndoukpQj3YAVXX07ut0myydnj7sevtcHNNlzS2FUb6HBxynQiRhgAu8zL5gehrddPo1taIpdQ0I1wAZERK3vj12ORp3jNmEiFPzLBfY2j1/s320/342446_2555.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5180507719821174498" /></a><br /><font face="Zawgyi-One"> သူ ့မ်က္၀န္းမွာ .. မ်က္ရည္ေတြ...<br />ငါ့မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ..။<br /><br />သူက ဆံုးရွဳံးမွဳတခုအတြက္ ေျကကြဲေနတာ..<br />ဒါေပမယ့္<br />ငါ့မ်က္ရည္က လြတ္ေျမာက္မွဳတခုအတြက္ ၀မ္းသာမ်က္ရည္။<br /><br />သူက ငါ့ကို အမွတ္တရအျဖစ္ <br />ငါ့လက္ကို နမ္းဖုိ့ျကိုးစားတယ္..။<br /><br />ငါက သူ ့လက္ကိုျပန္ကုိင္ျပီး <br />ထာ၀ရ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္..။<br /><br />နင္ဟာ နင့္အတၱကို အခုထိ မရုပ္သိမ္းႏုိင္သလို<br />ငါလည္း ငါ့လြတ္ေျမာက္မွဳအတြက္ <br />မရရေအာင္ ရုန္းထြက္ေနမွာပဲ..။<br /><br />ေနာက္ဆံုးအေနနဲ့ တခုေလး ေျပာပါရေစ..<br />ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္.. ငါ့ကုိ ခြင့္လြတ္ပါေတာ့....။</font><br /><br /><span id="fullpost"><br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-54057557775033144092008-03-22T16:23:00.002+07:002008-03-22T16:26:45.667+07:00သတၱိေျပာင္လွတဲ့ ငါတို့အမ်ဳိးေဟ့...<font face="Zawgyi-One"> 'သမီးက ဒီေရာက္တာျကာျပီလာကြဲ ့'....<br />‘ဟင္အင္း.. ေရာက္တာ မျကာေသးပါဘူးအန္တီ..’<br />အင္း။ ေျပာသာေျပာရတယ္။ တခါတေလေတာ့ အားငယ္မိတယ္။ ဒီဘက္အျခမ္းမွာ ေတြ ့ရတဲ့ မိတ္ေဆြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိးဆက္မွ တကယ္ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိးေတြ။ အဖိုးက ဘာလုပ္တယ္.. သူ ့အေဖက ဘယ္လိုမ်ဳိး ေတာ္လွန္ေရးထဲပါ၀င္ခဲ့တာ.. သူ ့အေမဆို ဘယ္လိုသတၱိရွိတာ.. သူဆိုရင္လည္း ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဘယ္လိုမ်ဳိး စိတ္ဓာတ္ရွိတာ.. စသျဖင့္ လူတမ်ဳိး အေတြ ့အျကံုတမ်ဳိး.. ေနာက္ခံသမုိင္းေျကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့ေပါ့။ အားက်စရာပဲ။ <br /><br />ကိုယ့္မွာေတာ့ျဖင့္ ေယာင္လည္လည္နဲ့ ကိုယ့္အေျကာင္းေတာင္ ကိုယ္ျပန္ေမ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတယ္။ တခါမွေတာင္ မျကားဖူးတဲ့ ဘာတဲ့.. ႏိုင္ငံေရးက ဘယ္လို.. အစုိးရက ဘာညာ.။ ဘာေတြေျပာေနျကလဲမသိဘူး။ ေက်ာင္းမွာေနတုန္းကေတာ့ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျကီးေတြအေျကာင္း ေလ့လာဖူးပါတယ္။ အားက်စရာေကာင္းေပမယ့္ 'ငါ.. တခ်ိန္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရမယ္’ ဆိုတဲ့ ယံုျကည္ခ်က္ စိတ္ကူးမိဖို့ေနေနသာသာ ဖာသိဖာသာေနခဲ့တာ.. တခါတေလလည္း သူတို့လုိ အသတ္ခံရမွာေတာင္ ေျကာက္မိေသးတယ္... အင္း.. ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေလးစားထုိက္ပါတယ္။ <br /><br /> </font><br /><br /><span id="fullpost"><br />အေရးအခင္းတြင္းမွာ အသက္ေပးခဲ့ျကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့ အခမ္းအနားေလးကို အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ့ ပထမဆံုးအျကိမ္အျဖစ္ လာခဲ့တယ္..။ ပထမဆံုးအျကိမ္မွန္း သိသိသာသာပါဘဲ. အကုန္ဆို အကုန္လံုး အသစ္အသစ္ေတြပဲ ျကားေနျမင္ေနရတယ္။ လာျကတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တကယ့္ခံစားခ်က္အျပည့္.. ဂုဏ္ယူမွဳအျပည့္.. လြမ္းဆြတ္မွဳအျပည့္.. စတဲ့ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံု ပံုေဖာ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာကိုယ္စီနဲ့ေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ့ေပါ့။ <br /><br />အခမ္းအနားမွာ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့သူတခ်ဳိ ့ကေန အမွတ္တရစကား.. ေအာက္ေမ့ဖြယ္ေလးေတြ ျပန္ေျပာျပျကတယ္.. တခ်ဳိ ့ဆို ငိုျကတယ္. တခ်ဳိ ့ကေတာ့ မ်က္ရည္ေလး ၀ဲရံုေပ့ါ။ တခ်ဳိ ့ကေတာ့ ငိုေတာ့မယ့္မ်က္ရည္ကို အႏုိင္ႏိုင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ့.. တခ်ဳိ ့ကေတာ့ ‘ေအာ္.. စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ’ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်က္ႏွာေလး...<br />ဒီအခ်ိန္.. ကုိယ္လည္း ငိုခ်င္လာတယ္.. အေျကာင္းကေတာ့.. ေအာ္... ငါ့ႏွယ္.. ဒီအရာေတြ ဘာျဖစ္လုိ့ မသိခဲ့တာလဲ.. ဘာေျကာင့္ အခုမွ သိလာရတာလဲလို့.. ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ သနားမိလို့ပါ.. ျပီးမွ အသက္ေပးခဲ့ျကရတဲ့ သူတို ့ေတြအတြက္ အရမ္းအံ့ျသ၀မ္းနည္းမိတယ္.. <br /><br />အင္း.. အခုမွ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္.. အဲဒီအခ်ိန္ဆို ငါတို့အေဖအေမ.. ငါတို့အဖိုးအဖြားေတြလည္း ပါျကမွာပဲ.. ဘာျဖစ္လုိ့ ငါ့ကို မေျပာျပျကတာလဲ...။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က တကယ့္ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းေျကာင္းကို သိခ်င္လြန္းလို့ အဲဒီေခတ္က လူေတြနဲ့ ေမးျမန္းခ်င္တဲ့စိတ္ရွိလုိ့ဆိုတာထက္.. ငါတို့အဖိုးအဖြား.. ငါ့တို့မိဘေတြလည္း ဒီလုိပါ၀င္ခဲ့ျကပါတယ္ဆိုတဲ့.. ဂုဏ္ယူမွဳေလးကို ဒီအသုိင္းအ၀ိုင္းမွာ ေရာေသာေဖာေသာ ေျပာျပခ်င္လြန္းလို့ပါ....။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ေတာ့ ျကြားခ်င္တာေပါ့....။ <br /><br />အိမ္အေရာက္.. အေလာတျကီး အေမ့ကို ရွာမိတယ္။ <br /><br />‘အေမ.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ...’ ေမာဟုိက္သံႏွင့္အတူ။ အေမကလည္း.. ခ်ဳိသာႏြဲ ့ေႏွာင္းေသာ အသံေလးျဖင့္..<br />‘ဒီမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာ မျမင္ဖူးလားဟဲ့’တဲ့ေလ..။ သမီးနဲ့အေမက တခါတေလ ေရာင္သူ၀ယ္သူ အသံတူျကပါတယ္။ <br />‘အေမကလည္း သူမ်ားအေကာင္းေမးတဲ့ဟာကို’။ ‘ဒီေန့ဟိုအခမ္းအနားသြားတာ အရမ္း၀မ္းနည္းဖို့ေကာင္းတာဘဲ.. ၈၈ အေရးအခင္းမွာ ပါတဲ့သူေတြကိုယ္တိုင္ သူတို့အေတြ ့အျကံု ေျပာျပတာ အေမရဲ့’။ ကိုယ္ကသာ စိတ္၀င္တစားေျပာေနတာ။ အေမ့ဆီက ဘာသံမွ ထြက္မလာ။ အလုပ္ရွဳပ္ေနလို့ဘဲလား... စိတ္မ၀င္စားတာလား.. မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမ်ဳိးဆို အရမ္းအရစ္ရွည္လွသည့္ကိုယ္ကေတာ့.. ဆက္ေျပာ...<br />‘အေမ..’ အသံမထြက္လာ။<br />‘အေမ................’ နည္းနည္း အသံျမွင့္ျပီး ရွည္ရွည္ေလး ေခၚေပးလိုက္တယ္။ <br />‘အယ္.. ဘာလဲကြယ္.. တေမတည္း ေမေနတာ.. ေျပာစရာရွိေျပာပါလား’။ ေအာင္မေလး.. အလြန္ခ်ဳိသာလွတဲ့ ေမြးသမိခင္ ေက်းဇူးရွင္ ကိုယ့္အေမရဲ့အသံေလးပါ။ ေတာ္ေသးတယ္.. မေအာ္လြတ္လိုက္လုိ့။ <br />‘၈၈ တုန္းက အေမ ဆႏၷျပတဲ့အထဲ ပါလား’ အေမ့ပံုျကည့္ရတာ နည္းနည္းစိတ္၀င္စားလာပံုရတယ္။ ခဏစဥ္းစားလိုက္ျပီးမွ..<br />‘မပါဘူး.. ေျကာက္လုိ့ပုန္းေနတယ္’ အသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး. ရယ္သံေႏွာျပီး ျပန္ေျဖသည္။ <br />ေအာင္မေလး.. သတၱိျကီးလွတဲ့အေမရယ္.. စိတ္ထဲမွာ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳလုိက္ေပမယ့္ အေမ နည္းနည္းစိတ္တုိေျပတဲ့ပံုစံေလးျဖစ္လို့.. ထပ္ေမးေသးတယ္။<br />‘အေဖေရာ ပါလား’။ <br />‘နင့္အေဖလား.. ပါဖို့ေနေနသာသာ ဆႏၷျပတဲ့သူေတြကို သိပ္ျကည့္လုိ့ရတာမဟုတ္ဘူး.. ႏွမ္းတေစ့နဲ့ ဆီမျဖစ္ဘူးတဲ့’..<br />ဒီတခါေတာ့ ေအာင္မေလးေတာင္ စိတ္ထဲမွာ မေအာ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ..<br />‘အဖိုးတို့ေရာ’။ စိတ္မွတ္မရွိ ျပန္ေမးေသးတယ္။ <br />‘နင့္အဖိုးဆို.. ေျကာက္လုိ့ ဟိုး ေတာင္ေပၚျခံမွာေတာင္ သြားပုန္းေနတယ္.... ဘာလုပ္ဖို့လဲနင္က’.... <br />‘ဘာမွမလုပ္ပါဘူး... ေမးျကည့္တာ’။ <br />အေမကေတာ့ သူ ့ဟင္းအရသာေလးကို ျမည္းျပီး ေက်နပ္ေနပံုေပၚတယ္။ ဘာစကားမွေတာ့ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။<br />ကိုယ္ကေတာ့... ကိုယ့္ရဲ့ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ သတၱိေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့အေျကာင္းေလးကိုသိရလုိ့... ထိုင္ရာကေန ထဖို့ေတာင္ အားမရွိေတာ့ဘူး...<br /><br />‘ေအာ္.. ငါလည္း ေျကာက္တတ္တာ ဒါေျကာင့္လား’ <br />မဆီမဆိုင္ အမ်ဳိးအႏြယ္ကို အျပစ္ပံုခ်ဖို့ စိတ္ကူးလိုက္ေသးတယ္...။ <br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-8995510638504648082008-03-21T15:13:00.002+07:002008-03-21T15:18:02.901+07:00အလည္လာသူမ်ားရွင္ဗ်ာ...<font face="Zawgyi-One"> <span style="font-weight:bold;">အလည္လာသူ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ာ... အဲ.. ရွင္.. (မွတ္ခ်က္။ ခင္ဗ်ာနဲ့ရွင္ ဘယ္အခုသံုးမလဲ ေသခ်ာမဆံုးျဖတ္ရေသးပါ)။ မိမိဟာ ဘေလာ့ဂါအစစ္မဟုတ္ပါ။ ၀ါသနာအေလ်ာက္ ဘေလာ့ကိုလုပ္ထားျပီး မိမိ၏ post မ်ားကို အားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေရးတင္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္အခ်ိန္မွာ တခါတေလ ခိုးလုပ္လုိ့သာ အခုလုိ post တပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စ ေတြ ့ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ျကာျကာ ဒီလိုမ်ဳိး ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ကိန္းမရွိရင္ေတာင္ အလုပ္အတြက္ သိပ္အဆင္မေျပ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို့ ထင္ပါတယ္။ မိမိဟာ ဘယ္ေလာက္အရွဳပ္လုပ္လဲဆိုရင္ စေန တနဂၤေႏြေတာင္ တခါတေလ မအားရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ post အသစ္ကို စေန တနဂၤေႏြမွာသာ တင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းကိုလည္း ေနာက္ပိုင္း တင္သြားဖုိ့ရွိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အလုပ္အေျကြးေလး မေက်ေသးတဲ့အတြက္ post အသစ္ မတင္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ လာလည္သူမ်ားအားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း အခ်ိန္ရွိမယ္ဆုိရင္ အလည္တေခါက္ ျပန္လာဖုိ့လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အျကံဥာဏ္မ်ားလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ဗ်ာ။ </span><br /><br />ေလးစားလွ်က္<br />မီးလွ်ံ</font><br /><br /><span id="fullpost"><br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-21494778586107525982008-03-19T09:42:00.002+07:002008-03-19T10:01:25.096+07:00ေက်းဇူးျပဳ၍ ေသခ်ာျကည့္ပါ.. ေသခ်ာဖတ္ပါ..<font face="Zawgyi-One"> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUMpwwO-iGy13mIGxP6i2umqu7i0_BLLb8Yhto-3VbKztaP3lv9NELDgjjdSnQLSUrjVGnN9lZ16uG8Z5lUAqIBCShSpGL3ZaH5LNKy8lcIkSG8o7Khx3GwKoaRDOVhz_LfYTaMpTqHHiz/s1600-h/Vote+no+5.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUMpwwO-iGy13mIGxP6i2umqu7i0_BLLb8Yhto-3VbKztaP3lv9NELDgjjdSnQLSUrjVGnN9lZ16uG8Z5lUAqIBCShSpGL3ZaH5LNKy8lcIkSG8o7Khx3GwKoaRDOVhz_LfYTaMpTqHHiz/s320/Vote+no+5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179282175060074610" /></a></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ေလးစားလွ်က္<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-73671927918004445032008-03-18T13:38:00.002+07:002008-03-18T13:41:50.566+07:00သူ<font face="Zawgyi-One"> မ်က္စိေရွ ့မွာဘဲ.. ကားတစီးထြက္သြားတယ္... ေဟာ... တခန္းထဲထိုင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လည္း ထထြက္သြားျပန္ျပီ... ေသခ်ာေတာ့ ဘာကိုမွ မျမင္ရဘူး... အျမင္အာရံုကလည္း သူတို့ဆီမွာရွိမေနဘူး... ဟင္း... အခုခ်ိန္ သူေရာ.. ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ...။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျကာင္းေတြ ျပန္မစဥ္းစားတာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အခုတေလာ.. သူ ့အေျကာင္းကဘဲ ေနရာယူေနတယ္...။ <br /><br />တေယာက္ေယာက္ ကိုယ့္စိတ္.. ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ စိုးမုိးေနျပီဆိုရင္ ဒါဟာ အခ်စ္ဘဲလို့.. သူမ်ားေတြေျပာတာေတာ့ ျကားဖူးပါတယ္....။ <br />မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ့ထင္ပါတယ္...။ အဲဒီလိုျဖစ္ျပီဆိုရင္ ပထမအဆင့္အေနနဲ့ စြဲလမ္းတာဘဲရွိဦးမွာပါ... <br />ဒါေပမယ့္.. ေနပါဦး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားဦးမယ္... ေမးျကည့္မယ္..<br />ငါသူ ့ကို ခ်စ္ေနျပီလား?.... <br />မျဖစ္ႏုိင္ဘူး..။ ငါရည္ရြယ္တဲ့သူရဲ့ စံသတ္မွတ္ႏွဳန္းမွာ သူ ့လိုလူမပါဘူး...။ ငါသူ ့ကို မခ်စ္ပါဘူး...။ ဟုတ္တယ္.. ေသခ်ာတယ္။ ငါသူ ့ကိုမခ်စ္ဘူး။ <br /><br />ဒါဆို ငါက ဘာျဖစ္လုိ့ သူ ့အေျကာင္းဘဲ စဥ္းစားေနရလဲ?...<br />ဟင္း.... သတိရလို့ေနမွာေပါ့.. ငါ့ကိုယ္ငါမသိဘူး..။ လူတေယာက္ကို သတိရျခင္း.. မရျခင္းဟာ လုပ္ယူလို့မရဘူး...။ ဒါေပမယ့္ သတိရတိုင္းလည္း အခ်စ္လို့သတ္မွတ္ရင္ ခက္ကုန္မွာေပါ့...။ <br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ဒါေပမယ့္ ၀န္ခံပါရေစ...<br />ငါ.. သူ ့ကို အရမ္းသတိရတယ္..။ လြမ္းတယ္..။ အခ်စ္ဆိုတာ နားမလည္ေပမယ့္.. တခါတေလ သူ ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္လို့ ေျပာခ်င္တယ္...။ သူ ့ေျကာင့္ ငါ့ရင္ထဲမွာ တခုခုေတာ့ ခံစားေနရတယ္..။ အေသခ်ာဆံုးတခုက သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားတိုင္း ငါ ရင္ခုန္ရတယ္..။ တခါတေလ သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားရတာကို ငါ အရမ္းေပ်ာ္တယ္..<br /><br />ဟာ.... မိုးက ခ်က္ခ်င္း ေမွာင္က်လာလိုက္တာ..။ မုိးရြာတဲ့အခ်ိန္ သူနဲ့ စကားေျပာရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ...။ ဟာ... သူ ့အေျကာင္းကလည္း လာျပန္ျပီ... မစဥ္းစားခ်င္ဘူးဆို။ ေနဦး... အ၀တ္ေတြလွန္းထားတယ္.. ဒုကၡပါဘဲ.. မိုးေရစုိကုန္မွျဖင့္.. ျမန္ျမန္သြားသိမ္းမွ......။ ေအာ္.. ေနာက္မွဘဲ သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားမယ္ေနာ္.. အခုေလာေလာဆယ္.. တျခားအေရးျကီးကိစၥရွိလုိ့....။ <br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-80208315526681770342008-03-18T12:57:00.002+07:002008-03-18T13:04:33.619+07:00အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္စာ<font face="Zawgyi-One"> <span style="font-weight:bold;">မိမိဘေလာ့တြင္ အေရးအခင္းပံုမ်ားႏွင့္ အျခားပံုမ်ားကို အင္တာနက္မွရွာေဖြ၍ ယူသံုးထားျခင္းမ်ား ရွိပါသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ပံုဟူ၍ မရွိပါ။ Copyright ကို နားမလည္၍မဟုတ္ပါ။ သို့ေသာ္ မိမိ၏ဘေလာ့သည္ Non-profit အမ်ဳိးအစားတြင္ပါျခင္း၊ အေရးအခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မိမိလက္လွမ္းမီသေလာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားကို အသိေပးေဖာ္ျပရန္ ဤတနည္းသာ သိရွိေသးျခင္းႏွင့္ ဓါတ္ပံုမ်ားမွာ အင္တာနက္တြင္ ျပန့္က်ဲေနျပီးသားျဖစ္၍ မည္သူ ့မူပိုင္ဓာတ္ပံုမွန္းမသိ၍ မည္သူ ့ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းရမွန္းလည္း မသိေသာေျကာင့္အခ်ဳိ ့ဓာတ္ပံုမ်ားကို ေမးျမန္းခြင့္ေတာင္းျခင္းမရွိဘဲ ယူသံုးထားပါသည္။ ထိုအတြက္လည္း ပိုင္ရွင္မ်ားအား အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ အကယ္၍ ပိုင္ရွင္ေပၚျပီး ဤကဲ့သုိ့ အသံုးျပဳျခင္းကို ျကိုက္ႏွစ္သက္မွဳ မရွိပါက မိမိဘေလာ့တြင္ ခ်က္ခ်င္း အေျကာင္းျပန္သတိေပးႏုိင္ပါသည္။</span> </font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ေလးစားလွ်က္<br />မီးလွ်ံကမၻာ<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-56162384506246662182008-03-18T12:53:00.004+07:002008-03-18T13:02:29.747+07:00ကန့္ကြက္မဲေပးျကပါ..<font face="Zawgyi-One"> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2bLep8PtF6Ui_J5m1rkpxxdb18rEHG1Cq1uZKnXfHYjfGU3jNzWnuSg80Pnq0vlX_1co_s76FTk2E9ZAYlAPVrn6QqJCLnyorAHwkELlkqajn8d2zxyxAGeEzd1Y2IhqvyOVGgQyXVcEc/s1600-h/Vote+No3.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2bLep8PtF6Ui_J5m1rkpxxdb18rEHG1Cq1uZKnXfHYjfGU3jNzWnuSg80Pnq0vlX_1co_s76FTk2E9ZAYlAPVrn6QqJCLnyorAHwkELlkqajn8d2zxyxAGeEzd1Y2IhqvyOVGgQyXVcEc/s320/Vote+No3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5178955972293943330" /></a></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ေက်းဇူးတင္ပါသည္....<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-73050048932180002232008-03-10T10:49:00.003+07:002008-03-18T13:00:53.889+07:00Talking about Freedom<font face="Zawgyi-One"> သီခ်င္းေလးတပုဒ္ပါ.. လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ဒီသီခ်င္းေလးကို ျကားဖူးျကမွာပါ.. တကယ္ဆိုရင္ သီခ်င္းေလးပါ တခါထည့္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ မိမိတြင္ သီခ်င္းဖိုင္မရွိ၍ သီခ်င္းစာသားေလးကိုသာ ေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. ဒီသီခ်င္းမျကားဖူးတဲ့သူေတြလဲ စာသားေလးကိုဖတ္ျပီး ခံစားႏုိင္ပါတယ္..<br /><br />အမွန္တရားဘက္မွ ရပ္တည္ရန္အတြက္ အခ်ိန္ေႏွာင္းျခင္း မရွိပါ... မိမိလြတ္ေျမာက္ေရး.. မိမိမိသားစု လြတ္ေျမာက္ေရး.. မိမိတိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မိမိတတ္ႏုိင္ေသာ အေျခအေနမွ တုိက္ပြဲ၀င္ႏုိင္ျကပါေစ.. <br /></font><br /><br /><span style="font-weight:bold;">Talking about Freedom</span><br /><br />This is my right <br />A right given by God<br />To live a free life<br />To live in freedom<br /><br />Talkin' about freedom<br />I'm talkin' 'bout freedom<br />I will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /><br /><span id="fullpost"><br />Anyone tries to take it away<br />They'll have to answer<br />'Couse this is my right<br /><br />Talkin' about freedom<br />I'm talkin' 'bout freedom<br />I will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /><br />Talkin' about freedom<br />I'm talkin' 'bout freedom<br />I will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /><br />Talkin' about freedom<br />We're talkin' 'bout freedom<br />We will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /><br />Talkin' about freedom<br />Talkin' 'bout freedom<br />I will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /><br />Talkin' about freedom<br />I'm talkin' 'bout freedom<br />We will fight <br />For the right<br />To live in freedom<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-44822743960066086082008-03-08T14:30:00.004+07:002008-03-08T15:50:30.110+07:00Yes ျဖစ္မလား.. No ျဖစ္မလား..<font face="Zawgyi-One"> လူထုဆႏၷေကာက္ယူပြဲျကီး <br />ဒီစကားလံုးတစုရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို တခ်ဳိ ့လည္း သိျကမွာပါ.. တခ်ဳိ ့လည္း ျကားဖူးရံု ျကားဖူးျပီး နားမလည္သူမ်ား ရွိျကမွာပါ.. တခ်ဳိ ့ဆို ဘာမွန္းေတာင္ မသိသူမ်ားလည္း ရွိမွာပါ...<br /><br />လူထုဆႏၷေကာက္ယူပြဲရဲ့ သေကၤတက အျကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အႏွစ္သာရတခုပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ သူ ့မွာ အဆင့္အမ်ားျကီးရွိပါတယ္.. မသိေသးတဲ့ စာဖတ္သူေတြ နည္းနည္းအခ်ိတ္အဆက္မိေအာင္ သိသေလာက္ ေျပာျပပါရေစ.. ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတာ့ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး.. <br /><br />ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံျကီး က်င္းပခဲ့တာ လူတုိင္းလိုလုိ သိျကမွာပါ.. နအဖကေနျပီး ဒီမိုကေရစီကို ဗန္းျပျပီး ျပည္သူေတြကို တဖက္လွည့္နဲ့ လက္တလံုးျခားလုပ္သြားတဲ့ ညီလာခံဆိုတာ ဒီေနရာမွာ မိမိ ရဲရဲျကီး အျပဳသေဘာေဆာင္ အသိေပးပါတယ္.. ဘာအေထာက္အထားနဲ့ ေျပာသလဲလို့ မသိသူေတြ.. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူေတြ ေမးႏုိင္ပါတယ္.. တခါ တိုတိုတုတ္တုတ္ ထပ္ရွင္းေပးပါမယ္..<br /><br />အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ တက္ေရာက္ရမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္အရဆိုရင္ ျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာဆႏၷအစစ္အမွန္အတုိင္း ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္ရပါမယ္.. နအဖကေန ျကိုက္ႏွစ္သက္သူ လက္ညိဳးထိုး ေကာက္ေရြးထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ပါဘူး.. ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳစနစ္ပါ.. နအဖ ဒါမွမဟုတ္ စစ္တပ္..ကိုယ္စားျပဳမဟုတ္ပါ.. နအဖကိုယ္စားလွယ္ေတြ.. နအဖေစလုိရာ... နအဖ လိုအပ္သည္မ်ားကို လိုက္ပါေဆာင္ရြက္သူမ်ားဦးေဆာင္ျပဳလုပ္က်င္းပေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံဟာ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့.. စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္အရသြားတဲ့ ညီလာခံမဟုတ္တဲ့အတြက္ အတုအေယာင္ နအဖညီလာခံသာျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ အတုအေယာင္ လက္တလံုးျခား ျပည္သူေတြကို မ်က္လွည့္ကစားျပသြားတဲ့ ျပကြက္တခုသာျဖစ္တယ္လို့ မိမိ ဆုိလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္.<br /></font><br /><br /><br /><span id="fullpost"><br />ဒီလိုဆိုေတာ့ အေပၚက အဆက္ကို ျပန္ေကာက္ေျပာျကည့္ရေအာင္.. အခု အဲဒီနအဖညီလာခံကေန နအဖ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက စိတ္ျကိုက္ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ့စညး္ပံု အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖုိ့အတြက္ (ႏုိင္ငံတကာကို ဒီမိုကေရစီစနစ္လို့ အသံေကာင္းေအာ္ထားေတာ့) ျပည္သူ့ေတြရဲ့ လက္ခံမဲရေအာင္ ဒီဖြဲ့စညး္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ဆုိတဲ့ မဲရေအာင္.. ျပဳလုပ္တဲ့ လူထုဆႏၷခံယူပြဲျကီးကို ဆိုလုိတာပါ.. <br /><br />ဒီေနရာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူျပည္သားအားလံုးမွာ... ဆင္တေကာင္လံုးျမင္ျပီးဆိုေတာ့ ဆင္ေျခေထာက္ ဘယ္ေလာက္ျကမ္းလဲဆုိတာ သိဖို့ အလြန္အေရးျကီးေနပါျပီ.. ဖြဲ့စညး္ပုံအေျခခံဥပေဒဆုိတာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ့ အသက္ေသြးေျကာပါ.. ဖြဲ့စညး္ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ့ ဘ၀နဲ့ဆုိင္တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာဆႏၷဟာ ပထမဆံုး အေရးျကီးဆံုးပါ.. <br /><br />ဒီေလာက္ ျပည္သူတုိင္းနဲ့ သက္ဆုိင္တဲ့ ဖြဲ့စညး္ပံုကို ျပည့္သူ့ဆႏၷမပါတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ့ စိတ္ျကိုက္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ မိမိတို့ျပည္သူေတြရဲ့အက်ဳိးကို ဘယ္ေလာက္ အာမခံႏုိင္မလဲ.. ဒါမွမဟုတ္ နအဖေတြအေနနဲ့ မိမိတို့ျပည္သူေတြရဲ့အက်ဳိးကို တန္ဖိုးထားမထားကို လံုး၀ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ ့ျမင္ႏုိင္ပါတယ္.. <br /><br />ကဲ.. ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္မျကာေတာ့တဲ့ ေမလမွာ လူထုဆႏၷေကာက္ယူပြဲျကီး လာပါေတာ့မယ္.. <br /><br />စာဖတ္သူေတြအေနနဲ့.. ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ... လူထုက အဲဒီ ဆႏၷခံယူပြဲအေပၚ Yes အေျဖနဲ့ ျကိုဆုိမလား.. No အေျဖနဲ့ ကန့္ကြက္မလား.. <br /><br />အခ်ဳိ ့အျမင္ကေတာ့ - အေျခအေနအရ နအဖကေတာ့ ႏွာတဖ်ားသာတယ္... နအဖဟာ ယုတ္မာမွန္းသိေပမယ့္. ျပည္သူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေျကာက္တရားဖံုးလြမ္းေနျကတယ္.. ေနာက္.. နအဖ လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ ျက့ံဖြတ္နဲ့ လူသတ္သမားေပါက္စေလး စြမ္းအားရွင္ေတြရဲ့ အေရအတြက္လည္း မ်ားတယ္.. ဒီဆႏၷခံယူပြဲနဲ့ပတ္သက္ျပီး လူထုကို ပညာေပးစည္းရံုးဖို့ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းျကီး မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး.. နအဖရဲ့ ပိုဆုိး၀ါးလာတဲ့ သတင္းပိတ္ပင္မွဳေတြေျကာင့္ အေျခခံလူထု ရာခိုင္ႏွဳန္းအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအသိအျမင္ အားနည္းေနတယ္... ေနာက္- ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဆန့္က်င္ ဆန့္က်င္ ေနာက္ဆံုး သူတို့ဘဲ အႏုိင္ရ.. ဆန့္က်င္တဲ့သူေတြဘဲ ေထာင္ထဲေရာက္.. စတဲ့ထင္ျမင္ခ်က္.. သံုးသပ္ခ်က္ေတြေျကာင့္ လူထုအမ်ားစုက No ေျဖခ်င္သည့္တုိင္ေအာင္ Yes.. ေျဖဖို့မ်ားတယ္.. ဒီတခါလည္း နအဖပဲ လိမ္လည္အႏုိင္ယူဦးမွာပဲေပါ့... စသည္ျဖင့္...<br /><br />တခ်ဳိ ့ကလည္း- လူထုဟာ ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး... မတက္သာလို့သာ ျငိမ္ခံေနတယ္လို့ ထင္ရတာ.. ေဟာ.. စက္တင္ဘာတုန္းက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ သံဃာ.. ေနာက္ လူထုေတြရဲ့ သတၱိရွိမွဳေတြ.. စြန့္လြွတ္မွဳေတြ... ဒီေနာက္ဆက္တြဲ လူထုေတြရဲ့ နအဖရဲ့ ဘာသားေရးကို ေစာ္ကားမွဳအေပၚ ခံျပငး္မွဳျကီးထြားလာမွဳေတြ.. ေနာက္.. ၇၄ အေတြ့အျကံုအရ ဘယ္ေလာက္ဘဲ နအဖဘက္ေတာ္သားေတြ မ်ားတယ္လို့ထင္ထင္ ေနာက္ဆံုး ဆႏၷမဲေပးေတာ့ စစ္တပ္က စစ္သားေတြပါမက်န္ ကန့္ကြက္မဲေပးျကတဲ့ ဥပမာအရ.. အခု လာမယ့္ဆႏၷခံယူပြဲမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ဘဲ နအဖသာသနာဖ်က္ေတြ ျကံဖြတ္ေတြ.. စြမ္းအားရွင္ေတြကို ေငြနဲ့မွ်ားျပီး ဘယ္ေလာက္ဘဲစညး္ရံုးထား.. ဘာသာတရားကို အေလးထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြက ငအေတြမွမဟုတ္ပဲ... No! ဆႏၷမဲေပးျကမွာပဲ... ဒီတခါေတာ့ ႏုိင္ငံတကာကို အရင္တုန္းက မဲအမည္းကေန အျဖဴလုပ္ရဲ့ေလာက္တဲ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္မွဳေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ဘူး.. ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ႏုိင္ငံတကာ တရားခံုရံုးတုိ့.. လံုျခံဳေရးေကာင္စီတို့လည္း အဲဒီေလာက္ထိ တုံးမွာမဟုတ္ဘူး... သူတို့ေတြ အဲဒီေလာက္ ေနစိမ့္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ငေျကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး... စသည့္ျဖင့္..<br /><br />အျမင္ေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့....<br /><br />စာဖတ္သူေရာ... ဘယ္လုိထင္လဲ.. မိမိအေနနဲ့ေရာ.. ဘာလုပ္သင္တယ္လို့ထင္လဲ.. Yes? ဒါမွမဟုတ္ No! လား..<br /><br />မဲမထည့္ခင္ ဒါေလးေတာ့ နည္းနည္းစဥ္းစားျပီး ျကည့္ေပးပါ..<br /><br />စစ္အာဏာရွင္တုိ့မည္သည္ ၄င္းတုိ့အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပည္သူအတြက္ဆိုျပီး မျကည့္ပါ.. မိမိလက္လွမ္းမီသေလာက္ စစ္တပ္လက္ေအာက္ မိမိႏုိင္ငံအေျခအေနကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္ပါ..<br />ေျကာက္ပါ... မတရားမွဳကို က်ဴးလြန္ဖို့အတြက္...<br />စြန့္လြတ္ပါ.. သတၱိရွိပါ.. အမွန္တရားအတြက္... ေနာက္.. မိမိတို့ရဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္အတြက္... ေနာက္. မိမိတို့ႏိုင္ငံအတြက္....<br />ေတာ္လွန္ေရးတုိ့မည္သည္မွာ အရွဳံးနဲ့ အခ်ိန္ျကာရွည္မွဳဟာ အဓိကမဟုတ္ပါဘူး... ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနဖို့သာ အေရးျကီးတာပါ.. ... <br /><br />စာေလးဖတ္ျပီးရင္လည္း မဲအေျဖအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ပါနဲ့ဦး.. ေအာက္မွ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြျကည့္ျပီးမွ မိမိတို့ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆုိတာကိုလည္း အျမင္က်ယ္.. အမွန္ျမင္ျပီး ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ဆံုးျဖတ္ျပီး ဆႏၷမဲ Yes လား.. No လားဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ပါ...<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW18Zqw2C5Iv1Kuc5EIRNr7RTdTmiNKSg6KnGa_6orom5_ewFnS0L0Eh8TW6RH96Lotz573FWqDZ5vcaoLA42m_J24kFZKbdHMrqYUmGymD8UBwU_wwqZhyphenhyphenYPy5zEh_oIOyMbABPQGGZBn/s1600-h/2.0463_Burmese-children4.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW18Zqw2C5Iv1Kuc5EIRNr7RTdTmiNKSg6KnGa_6orom5_ewFnS0L0Eh8TW6RH96Lotz573FWqDZ5vcaoLA42m_J24kFZKbdHMrqYUmGymD8UBwU_wwqZhyphenhyphenYPy5zEh_oIOyMbABPQGGZBn/s320/2.0463_Burmese-children4.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175287937079172866" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjUmrFJn0Ii63T2gHEcppXFe-SEeMgyuUr4A4yo8llUWP0CFiWS10cIZER8FSEp6G9a7pQmKsK49l3vdxKEOPTu4LRgmmo_kFMcX5FqQN1kbq3zpphhAIxfWehC0GzIF-DkWzIMzBRsWO/s1600-h/children-in-myanmar_.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjUmrFJn0Ii63T2gHEcppXFe-SEeMgyuUr4A4yo8llUWP0CFiWS10cIZER8FSEp6G9a7pQmKsK49l3vdxKEOPTu4LRgmmo_kFMcX5FqQN1kbq3zpphhAIxfWehC0GzIF-DkWzIMzBRsWO/s320/children-in-myanmar_.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175287937079172882" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKsX6TmGMhk_WgLzqUujPkFhqTCttWjkB0qGwN9NeZD797fZkl8__uD4wPyzzZqpJkqmu7zL-r7VAAPEsYQjp18cug4jwMqJTimp2hFSWwyiLXWhya0Lt5X7V1rGlPzi_RHRwjoUvLMzN/s1600-h/child-soldiers_7866.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKsX6TmGMhk_WgLzqUujPkFhqTCttWjkB0qGwN9NeZD797fZkl8__uD4wPyzzZqpJkqmu7zL-r7VAAPEsYQjp18cug4jwMqJTimp2hFSWwyiLXWhya0Lt5X7V1rGlPzi_RHRwjoUvLMzN/s320/child-soldiers_7866.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175287941374140194" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD6HSRDUdw7oZaDQVU6I2Op5Xw6S9ZWcakn6EqLNTmQOJzJqNRWvHTrGF7SbLWrseGtNsQJEz6mbg2ayusXobulkHf9txiYIZaGleI2UJyIQAwKJ_ynWlGJpa7lLhxIc6WtQLAPzFEyjDA/s1600-h/burma-refugees.gif"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD6HSRDUdw7oZaDQVU6I2Op5Xw6S9ZWcakn6EqLNTmQOJzJqNRWvHTrGF7SbLWrseGtNsQJEz6mbg2ayusXobulkHf9txiYIZaGleI2UJyIQAwKJ_ynWlGJpa7lLhxIc6WtQLAPzFEyjDA/s320/burma-refugees.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175287945669107506" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRns0hMj9MU_2s4vyAHywRdjPXgs4Eh4Dg-DJLKu08uLquinHWtPzbLYEJypOk0nVyAkbbQbrtO8KR5IeWDCR3oZKkVu4uKCc3-QM5rGC2Z18-cQLK3HBbSDmKlxmE78gQZkRHJ9ISVoZH/s1600-h/camp13.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRns0hMj9MU_2s4vyAHywRdjPXgs4Eh4Dg-DJLKu08uLquinHWtPzbLYEJypOk0nVyAkbbQbrtO8KR5IeWDCR3oZKkVu4uKCc3-QM5rGC2Z18-cQLK3HBbSDmKlxmE78gQZkRHJ9ISVoZH/s320/camp13.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5175287945669107522" /></a><br />အသက္ျကီးေနျပီ... ငါ့အတြက္လည္း ဘာမွမထူးေတာ့ဘူး.. ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုေနတာ ျကာခဲ့ျပီပဲ.. ငါခံႏုိင္ရည္ရွိတယ္.. အရည္ခြံထူေနျပီလုိ့ စဥ္းစားမိခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိရဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြရဲ့ အနာဂါတ္ကုိေတာ့ မိမိတတ္နိုင္တဲ့ဖက္က တဖက္တလမ္း ဖန္တီးေပးခဲ့ပါ.. ဆႏၷမဲတခုဟာ ႏုိင္ငံတခုလံုးကို ေျပာငး္လဲႏုိင္ျပီး.. ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို ေျပာင္းလဲႏုိင္ပါတယ္.. <br />မိမိဟာ ဆိုး၀ါးဆင္းရဲလွတဲ့ ဘ၀.. မျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ တုိင္းျပည္မွာေနခဲ့ရေပမယ့္ မိမိရဲ့မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးအတြက္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘ၀ေလးေတြ ဖန္းတီးေပးခဲ့ပါ..<br /><br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-89541009301998858332008-03-04T14:30:00.000+07:002008-03-04T14:35:03.000+07:00ဒီဇင္ဘာ၀ိဥာဏ္<font face="Zawgyi-One">က်မခ်စ္ေသာ ဒီဇင္ဘာ.... ကြ်န္ေတာ္အျကိုက္ႏွစ္သက္ဆံုး ေဆာင္းရာသီ....................။ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ စာစီစာကံုးေတြကို အေျပးသတိရမိတယ္....။ ေအာ္... သူငယ္ခ်င္းေတြခ်စ္တဲ့ ေဆာင္းရာသီ... အထူးသျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလျကီးကို ေရာက္လာျပီဘဲ.....။ <br /><br />လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရာသီေတြထဲမွာဆို ေဆာင္းရာသီကို ခ်စ္ျကတယ္.... လထဲမွာဆိုလည္း ဒီဇင္ဘာဆိုတာ လူေတြရဲ့ ေမ်ွာ္လင့္မွဳကို အမ်ားဆံုး ရရွိတဲ့ ခ်စ္စရာလေလးေပါ့....။ <br /><br />အဲဒီအထဲမွာ ေမ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူလည္း ပါေလရဲ့.....။ ေအာ္... ကိုေရ... ကိုခ်စ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာလေလး တခါျပန္ ေရာက္လာျပီေလလို့ တိုးတိုးေလး ညည္းတြားလိုက္ေပမယ့္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ကိုတေယာက္ ျကားႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး.....။<br /><br /><br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ေမက တကယ္ဆို ဒီဇင္ဘာကို အဲဒီေလာက္ထိ အရူးအမူး မျဖစ္မိပါဘူး.... ေမခ်စ္တာ ေႏြဦးရာသီေလးပါ.....။ တအားလည္း မပူ... ခ်မ္းလဲမခ်မ္းတဲ့ ေအးျမမွဳကိုေပးတယ္လို့ ေမထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမ့ခ်စ္သူက အျဖဴဆို ေမကလည္း အျဖဴ၊ သူက အမည္းေရာင္ဆို ေမကလည္း အမည္းေရာင္ကိုဘဲ လိုက္ေလ်ာျပီး ျကိုက္ေပးခဲ့ေတာ့ ဒီလေလးေရာက္လာရင္ ကို့ကို လြမ္းရတာ ပံုမွန္အလုပ္တခုလိုပါဘဲ.....။<br /><br />ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့ ပြဲေတာ္ေတြကလည္း ေနရာတုိင္းလိုလုိ မ်ားလွပါဘိ။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးဆို ကိုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ အျပင္သြားတာတုိ့လုပ္ေလ့မရွိဘူး....။ ေမကိုယ္တုိင္လည္း မျကိုက္ေတာ့ အိမ္လာလည္ျပီး ေမနဲ့ဘဲ စကားေျပာအခ်ိန္ကုန္ေလ့ရွိတယ္....။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား..... ေမတို ့အိမ္ရဲ့ မနီးမေ၀းက ကုန္းျမင္ေပၚမွာ ျမက္ခင္းေတြကလဲေကာင္းဆိုေတာ့..... ညဘက္ ျကယ္ေတြရဲ့ အလွေတြကိုလည္း ထုိင္ျကည့္ရင္း ေမတို့ႏွစ္ေယာက္ ေျပာမကုန္တဲ့ စကားေတြေျပာျပီး အခ်ိန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ေလ့ရွိတယ္။ တျခားသူေတြအတြက္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေမကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ေလးေတြကိုခ်စ္တယ္.....။ အထူးသျဖင့္ အရမ္းခ်မ္းလြန္းတဲ့ ညေတြမွာ ေကာင္းကင္က ျကယ္ေတြကိုျကည့္ျပီး... ကို၀တ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္ရဲ့ အေႏြးဓာတ္နဲ့ ကို့ရဲ့ကိုယ္ေငြ ့ေတြေရာေနတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ကို့ရဲ့ရင္ခြင္မွာ စကားေတြအျပန္အလွန္ေျပာျပီး ဒီဇင္ဘာညရဲ့ အလွကို ကုန္ဆံုးရတာကို အရမ္းခ်စ္တယ္.....။ အဲဒီလိုအခ်ိန္ ညတညကဆို ကိုေျပာတဲ့စကားေလးကို အခုခ်ိန္ထိ ေမ မွတ္မိလြမ္းဆြတ္ေနဆဲပဲ.... ေနာက္ဆို ကိုယ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္တည္း ဒီ ဒီဇင္ဘာအလွကို ဒီလိုေနရာမွာ မေနေတာ့ဘူး.. ကိုယ္တို့လက္ထပ္ျပီးလို့ သားသားေလးေတြ... မီးမီးေလးေတြ ရလာရင္ ကိုယ္တို့မိသားစုေတြ ဒီေနရာမွာ မီးပံုပြဲအေသးေလးလုပ္ျပီး ေပ်ာ္ျကရမွာ...... တဲ့... အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုရဲ့ နည္းနည္းေလး စည္းေက်ာ္တဲ့ စကားေတြေျကာင့္ အရမ္းရွက္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေမရင္ခုန္လုိက္တာ..... အင္း.. ဟုတ္တာေပါ့.... ေမတို့က ဒီလိုျကီးဘဲေနျကမွာမွ မဟုတ္တာ.... ေနာက္ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ဆို လက္ထပ္ဖို့ ကိုနဲ့ သေဘာတူထားျပီးသားေလ........။ <br /><br />ကိုက တခါတေလ အရမ္းသ၀န္တိုတတ္ေပမယ့္ ေမ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အရမ္းအလိုလိုက္တတ္တယ္.....။ တခါတေလ လူျကီးဆန္ျပီး ေမ့ကို ဆံုးမတတ္ေပမယ့္ တခါတေလ ကေလးတေယာက္လို ေမ့ကို ႏြဲ ့ဆိုးဆိုးတတ္ေသးတယ္.....။ တခါတေလ ကို့က ေမ့ကို ဆူတဲ့အခါ စိတ္ေကာက္မိေပမယ့္ ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရင္ ျပန္ေခ်ာ့ရတာလည္း ေမ့တာ၀န္လိုျဖစ္ေနတယ္....ေမကလည္း ကိုမ်က္ႏွာညိွဳးရင္ ၀မ္းနည္းရတာပါဘဲေလ....။ သိပ္ခ်စ္ျကတဲ့ခ်စ္သူေတြဆိုတာကို ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ကမၻာမွာ ရွိႏုိင္မယ္မထင္ေပမယ့္ ကိုနဲ့ဆံုဆည္းခဲ့တဲ့ ကာလေတြမွာေတာ့ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ၊ ပံုျပင္ေတြမွာ ညြန္းဆိုထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ေမနဲ့ကိုတို့ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ကို လိုက္မမွီဘူးလို့ထင္ခဲ့ေသးတာ.....။ <br /><br />ေပ်ာ္ရြင္မွဳဆိုတာ အျမဲတမ္းမရွိႏုိင္ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့ရပ္တန္ ့သြားမလဲဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမသိပါဘူး.....။ ကံျကမၼာဆိုတာကလည္း တခါတေလ မ်က္လွည့္ဆရာကိုေတာင္ လွည့္ကြက္ေတြနဲ့ ပညာေပးႏုိင္တဲ့အထိေတာင္ လူေတြကို လွည့္စားႏိုင္ေသးတာဘဲ.......။ ဒါေပမယ့္ ေမနဲ့ကိုျကားမွာ ကံျကမၷာရဲ့လွည့္စားခ်က္က အရမ္းျပင္းထန္လြန္းပါတယ္......။ <br /><br />...ကိုခ်စ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာမွာ ကို့အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ေမ့ကို ေတြ ့ခဲ့တယ္..... ကိုတို့ အခ်စ္ခရီးမွာလည္း ဒီဇင္ဘာက ေအာင္သြယ္ေတာ္ေကာင္းအျဖစ္ရွိခဲ့တယ္ဆုိေတာ့..... ကိုတို့ရဲ့ မဂၤလာပြဲကို ဒီဇင္ဘာမွာဘဲ က်င္းပမယ္ေနာ္ေမ....တဲ့..... ကိုေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးပါ....။ က်င္းပမယ့္အခ်ိန္ရက္နီးလာေတာ့ ေမေရာကိုေရာ အလုပ္ေတြရွဳပ္လို့.... ပစၥည္းေတြစံုေအာင္ ၀ယ္ရျခမ္းရ..... ဖိတ္စာေ၀ဖို့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ မက်န္ရေလေအာင္ စီစဥ္ရနဲ့ ဖက္ဖက္ကိုေမာလို ့.... ဒါေပမယ့္ ကိုနဲ့ေမ့ရဲ့မ်က္ႏွာမွာ ေခြ်းေတြကိုယ္စီ စို ့ေနေပမယ့္ ကုိ့မ်က္နွာေပၚက ပီတိက ေမ့ကို အေမာေျပေစခဲ့ပါတယ္....... ကိုကလည္း ေမျပံဳးေနမယ္ဆိုရင္ အျမဲတမ္း ျပံဳးေပ်ာ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ့ရွိေနတတ္တာ..... ဒါေျကာင့္လည္း ကို့ကို ေမအရမ္းခ်စ္ခဲ့တာ လြန္တယ္လို့မထင္ပါဘူးကိုရယ္....။<br /><br />မဂၤလာပြဲမစတင္မီ ၂ ရက္ေလာက္အလိုမွာေတာ့ ကိုနဲ့ေမ့ကို ကံတရားက ရက္ရက္စက္စက္ ခြဲခြာလုိက္ျပီေလ...... <br />ေမက ေရခ်ဳိးခန္းထဲ မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲျပီး သတိေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ..... ကိုက အေ၀းတေနရာေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္...... ကိုအဲဒီအေျကာင္းကို သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ စိုးရိမ္လြန္ျပီး လာလိုက္တာ.....<br />ကို့ရဲ့သတိတရားေတြက ေမ့ဆီမွာ အေရာက္မ်ားေနေတာ့.... အႏၱရာယ္ကို ျကိုမျမင္ခဲ့ဘူး.....<br />ေမသတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ..... ကို့ရဲ့ ကားအက္စီးဒင့္သတင္းက ေမ့ရင္ကို အရမ္းပူေလာင္ေစခဲ့တယ္..... ေမ.. ကိုေနတဲ့ေဆးရံုကို မေရာက္ခင္ေလးမွာ ကိုအသက္မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့သတင္းက ေဆးရံု၀ကေန ေမ့ရင္ကို ေဆာင့္နဲ့ထြင္းသလို ရိုက္ခတ္ခဲ့တယ္......အျဖစ္ဆိုးလိုက္တဲ့ကိုရယ္.....ေမ့ရဲ့ မေတာ္တဆမွဳက ကို့ကို ဒီေလာကျကီးထဲက ဆြဲထုတ္သြားေလာက္ေအာင္ ကံျကမၼာက လွည့္စားလိမ့္မယ္လို့ ေမမထင္ခဲ့မိဘူးကြယ္..... ေရွ ့ကို ျကိုတင္ျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိရင္.... ကိုအဲဒီလို အျဖစ္ဆုိးနဲ့မျကံုေအာင္ ေမတားဆီးေပးခ်င္လုိက္တာ....။ <br /><br />ကိုေလာကျကီးကုိ ထြက္ခြာသြားတာ.... ေမ့ကိုထားရစ္ခဲ့တာ... အခုဆို ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေတာ့မွာေပါ့...... <br />အဲဒီအျဖစ္က ေမ့ကို အခုထိ ေျခာက္လွန့္ေနတုန္းဘဲကိုရယ္......<br />ကိုေမ့ကိုမခ်စ္ရင္... ထားခဲ့ရင္ ေမကေတာ့ အသစ္ရွာမွာဘဲလို့ ကိုရွိတဲ့အခ်ိန္က စကားႏုိင္ထိုးခဲ့ေပမယ့္................... တကယ္ေတာ့ ေမ့အခ်စ္ေတြကို ကိုကလြဲျပီး ဘယ္သူ ့မွ မေပးနုိင္ေတာ့ပါဘူး.....<br /><br />ကံျကမၷာက ကိုနဲ့ ေမတို့ကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသကြဲခြဲခဲ့ေပမယ့္ ေမနဲ့ကိုနဲ့ခ်စ္ျခင္းကိုေတာ့ မခြဲႏုိင္ပါဘူး.... ေသမင္းက ကို့ကို အပါေခၚႏုိင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ့အခ်စ္ေငြ ့ေလးကိုေတာ့ ေမ့နားက မဆြဲေခၚႏုိင္ခဲ့ပါဘူး...... ဒါေပမယ့္ ကို့ကိုခ်စ္တဲ့ ေမ့အခ်စ္ကိုေတာ့ ကိုယ္နဲ့အတူ မေခၚဘဲ ပါသြားခဲ့တာ သူမသိဘူးထင္ပါရဲ့......<br /><br />ေမအရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ကို့ကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ဒီ ဒီဇင္ဘာလေလးကို ရင္နာခ်င္ေပမယ့္... ကိုအရမ္းျမတ္ႏုိးတဲ့အတြက္ အျပစ္မဲ့လေလးကိုေတာ့ မနာက်င္ရက္ပါဘူးကိုရယ္........ သူ ့ကိုလည္း တဖက္က ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္..... <br />ဘာျဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းည ေငြ ့ေလးေတြရျပီဆိုရင္ ကို့ကို အျမဲတမ္း အရင္ကထက္ ပိုလြမ္းရလို့ေလ..... အလြမ္းဆိုတာ နာက်င္စရာပါ... ဒါေပမယ့္ ကို့ကိုလြမ္းရတာက ေမ့အတြက္ ျမတ္ႏိုးစရာေလးလို ျဖစ္ေနပါျပီကိုေရ................. <br /><br />ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ရတာက...<br /> ေအာင္ျမင္မွဳေပါ့.....။<br />ကိုယ္ရတာကို ႏွစ္သက္ႏုိင္ရင္<br /> ေပွ်ာ္ရြင္မွဳပဲ.....တဲ့..... <br />ေမလက္ခံရရွိလိုက္တဲ့ ကံတရားကို ေမေက်နပ္တတ္ပါတယ္..... အခ်စ္ဆိုတာ တခါတေလ ကံတရား... ကံျကမၷာကိုေတာင္ အံတုႏိုင္တဲ့ ခြန္အားရွိတာဘဲကိုရယ္................။ အနည္းဆံုး ကို.. ေမ့အနားမွာ ထာ၀ရရွိမေနႏုိင္တာင္မွ ကိုယ့္၀ိဥာဏ္ေလးက ေမ့အနားမွာ အျမဲတမ္း ရွိေနတယ္လို့ ေမယံုျကည္ပါတယ္..............<br /><br /><br />ကိုတေယာက္ တမလြန္ဘ၀ကေန ကို့အေပၚထားတဲ့ ေမ့ရဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ ေက်နပ္ႏုိင္ပါေစလို့.......................<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-30096983709862730672008-03-04T14:21:00.000+07:002008-03-04T14:25:36.091+07:00Gender ဆိုတာ ဘာလဲ...<font face="Zawgyi-One"> ဒီေမးခြန္းကို သူမ်ားေတြ ခနခနေမးတာ ျကံုဖူးပါတယ္...။ ေနာက္.. သိပါတယ္ဆိုေသာ အခ်ဳိ ့တက္သိသူမ်ားကုိယ္တုိင္.. တေယာက္တမ်ဳိးဆီ လက္ခံအဓိပာယ္ဖြင့္ေနျကတာလည္း ျကားဖူးပါတယ္။ မိမိေရာ.. Gender ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အဓိပာဖြင့္ဆုိျပီး.. မွန္ကန္စြာ လက္ခံက်င့္သံုးေနလားဆိုရင္ေတာ့..<br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေသးပါ။ ေယာင္လည္လည္ပင္ ရွိေနပါေသးသည္...<br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-79838342874107287052008-03-04T14:14:00.000+07:002008-03-04T14:16:55.133+07:00ငယ္ငယ္တုန္းက အေငြ ့အသက္<font face="Zawgyi-One"> အိမ္ေရွ ့ကြပ္ပ်စ္တေနရာမွာ။ <br /><br />ေေအး.. ဟိုတုန္းက သပိတ္ေမွာက္တုန္းကဆုိရင္ ေတာင္ေပၚျခံထဲ ပုန္းတဲ့သူက ပုန္း.. အင္း.. ငါ့သားျကီးဆို အေဖကိုထားခဲ့ျပီး ဟိုဘက္ျခမ္းပါသြားေရာ...။ <br /><br />စကားေျပာသံက မတိုးမက်ယ္ေလးပါ.. တခုခုကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ေျပာေနတဲ့ေလသံ။ ဘာအေျကာင္း.. ဘာမွန္းေတာ့ မိမိမသိပါ။ အဖိုးရယ္.. အဖြားရယ္.. ေနာက္ သူတုိ့အေပါင္းအေဖာ္ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ စကား၀ုိင္းေလးမွာ..။ မိမိေမးခ်င္ပါရဲ့.. သူတုိ့ေျပာတဲ့အေျကာင္းအရာေတြထဲမွာ မိမိနားမလည္တာေတြက မ်ားပါ့။ အရပ္စကားနဲ့ေျပာရင္ေတာ့ စပ္စုသူေလးေပါ့..။ ပညာတတ္စကားနဲ့ေျပာရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မိမိသိခ်င္ေသာအရာဆို အခ်ိန္မဆုိင္း စူးစမ္းေလ့ရွိသူေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို လူျကီးေတြ စကား၀ုိင္းမွာေတာ့ နည္းနည္း အကင္းပါးရတယ္.. အေမးမတတ္ေတာ့ လူေရွ ့အေငါက္ခံရတတ္လို့ေလ..<br /><br />နည္းနည္းေလး ေနေစာင္းေတာ့ အဖုိးတုိ့ရဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ေတြ တေယာက္စ တေယာက္ ျပန္သြားျကတယ္။ ခ်က္ခ်င္း<br />... ဘဘ.. သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆုိတာ ဘာလဲဟင္...။ <br /></font><br /><br /><span id="fullpost"><br />မိမိတို့အဖိုးကို အိမ္မွာ ဘဘဟု ေခၚေလ့ရွိသည္။ မိဘမ်ားကေတာ့ အဘလို့ ေခၚသည္။ မိမိအေမးကို အဖိုးက ခ်က္ခ်င္းမေျဖ။ ျပီးမွ..<br /><br />ေဟ.. ေအး.. သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆုိတာ ဒီလုိဘဲ ဘုန္းျကီးသပိတ္ကို ေမွာက္လိုက္တာေပါ့... ။ <br /><br />ျပံဳးစိစိနဲ့ အေျဖေပးသည္။ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္အရြယ္သာသာ ကေလးဆုိျပီး ျပီးစလြယ္ေျဖပံုရတယ္။ မိမိလည္း သိပ္ျပီးမယံုလွေပမယ့္ ျပီးစလြယ္ဘဲ အဲဒီအေျဖကို ယူလိုက္ပါတယ္..။<br /><br />မိမိတို့ေက်ာင္းက ၄ တန္းအေဆာင္ဘက္တေနရာ။ <br /><br />ေဟ့. သီတာ.. သီတာ..။ တိုးတုိးက်ိတ္က်ိတ္ေလး သူငယ္ခ်င္းကို လက္တုိ့ျပီးေခၚလိုက္သည္။<br /><br />ဟမ္.. ဘာလဲ..။ သူမကေတာ့ မိမိ၏ တုိးလ်ေသာ ေခၚသံေျကာင့္ အနည္းငယ္ စိတ္၀င္စားသံႏွင့္ ျပန္ထူးသည္။ <br /><br />နင့္ကိုငါ ေျပာျပစရာရွိတယ္.. လာခဲ့...။<br /> ေန့လည္စာစားျပီး အခန္းထဲတြင္ သူမရယ္. မိမိရယ္ႏွင့္ အျခား သူငယ္ခ်င္း ၃ ၄ ေယာက္ရွိေနသည့္ထဲမွ သူမကို အခန္းျပင္သုိ့ ေခၚထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေန့လည္ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျပီးေနာက္ တခ်ဳိ ့က အိမ္ျပန္ထမင္းစားျကသည္.. မိမိအပါအ၀င္ အခ်ဳိ ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အိမ္ႏွင့္ေက်ာင္း ေ၀းေသာေျကာင့္ ထမင္းခ်ဳိင့္သယ္၍ အခန္းတြင္သာ စားျကသည္။ တခ်ဳိ ့က မုန့္၀ယ္စားျကသည္။ <br /><br />အခန္းျပင္သုိ့ေရာက္ေရာက္ခ်င္း.. သူမက သိခ်င္လိုေဇာျဖင့္...<br />ဘာျဖစ္လို့လဲ.. ။ မိမိအသံျဖင့္ ထပ္တူ တိုးတိုးက်ိတ္က်ိတ္ေလး ျပန္ေမးသည္..။ သူမလည္း သိပ္အကင္းပါသူေလးပါဘဲ။ <br />နင္.. ခေမာက္နဲ့ စပါးႏွံနဲ့ ဘာျကိုက္လဲ...။ မဆိုင္းမတြ သူမကို ေမးလိုက္သည္။ သူမမ်က္ႏွာတြင္ နားမလည္မွဳမ်ဳိးစံု အပုိင္၀ယ္ထားသည့္အတုိင္း မိမိကို ေျကာာင္အမ္းအမ္းအျကည့္ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္သည္။<br /><br />ဘာျကီးလဲ... ဘာျဖစ္လို့လဲ....<br /><br />ခေမာက္က ဆင္းရဲသားေတြအတြက္.. ခေမာက္ကိုျကိုက္တဲ့သူက စိတ္ေကာင္းတယ္။ စပါးႏွံက သေဌးေတြအတြက္.. မာနျကီးနဲ့သူေတြအတြက္။ သူတုိ့က စိတ္မေကာင္းဘူး။ မေကာင္းတာေတြလုပ္တယ္။ အဲဒီထဲမွာ နင္ဘာျကိုက္လဲ.....<br /><br />ဘာေျကာင့္ရယ္မွန္းမသိ.. မိမိလည္း ဟိုျကည့္ဒီျကည့္ သူမ်ားေတြ ျကားသြားရင္ လ်ွဳိ ့ ၀ွက္ခ်က္ေပၚေတာ့မည့္သေယာင္ ေလသံျဖင့္ သူမကို စိတ္လိုလက္ရ ရွင္းျပေနသည္။ မိမိ၏ စကားအဆံုးတြင္..<br /><br />ဒါဆို ငါ ခေမာက္ပဲျကိုက္တာေပါ့.....<br /> <br />သူမ၏ အေျဖအျပီး မိမိ၏ အျကိုက္ႏွင့္ ထပ္တူညီမွဳေျကာင့္ ၀မ္းသာလွဳိက္လွဲသည့္ အသံျဖင့္သူမကို အားေပးလုိက္သည္။<br /> <br />ေအး.. ငါလည္း ခေမာက္ပဲ။ ေကာင္းတယ္ေနာ္... စပါးႏွံက ေကာင္းမွမေကာင္းတာ။ လာ.. အခန္းထဲျပန္၀င္ေတာ့မယ္...။ <br /><br />မိမိ၏ လုပ္ရပ္သည္ တကယ္ဆို ဘယ္လိုမွ အဆီအေငၚမတည့္.. အဓိပာယ္လည္း မရွိသေယာင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကေလးသာသာ သူမနဲ့ မိမိ.. ဘယ္လိုအေပးအယူတည့္ျပီး ဘယ္လို နားလည္သြားျကသလဲ အခုခ်ိန္ထိ စဥ္းစားလို့မရေတာ့ပါ။ <br /><br />အသက္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္....။ အေဒၚအိမ္နားအေရာက္ သူတုိ့ဆီက ေရဒီယိုအသံလွ ြင့္သံကို အာရံုစိုက္မိသည္။ (ျမန္မာ့အသံမွာ အတိအက် ဘယ္လိုသတင္းဖတ္ျပသြားလဲေတာ့ ယခုအခ်ိန္မွာ မမွတ္မိေတာ့ပါ။)<br /><br />ဟား.. ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတဲ့ သူပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုမ်ား ဘာျဖစ္လုိ့ ႏုိင္ငံျခားကို ေရာင္းစားဖုိ့ ျကံစည္ရတာလဲ... <br /><br />မိမိ၏ ကေလးအေတြးမွ်သာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီလိုအေတြးလည္း ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တာပဲ။ ဘာေျကာင့္လဲဆို ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းတြဲေစာင့္ျကည့္ခ်ိန္တိုင္း ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံျကားသတင္းအျပီးကို ေစာင့္ရတယ္ဆုိေတာ့ သတင္းမွာ နအဖျကီးေတြရဲ့ ေကာင္းမွဳကုသုိလ္ ဘာ၀နာပြားမ်ားပံုေတြပဲ ေတြ ့ရတာကိုး...<br /><br />ဒါေတြက မိမိရဲ့ ကေလးဘ၀ အေတြ ့အျကံုတစိတ္တပုိင္းေလးပါ... မိမိနည္းတူ အျခားသူမ်ားမွာလည္း သူတို့ရဲ့ ငယ္ဘ၀ အေတြ ့အျကံုေလးေတြ အမ်ားျကီးရွိမွာပါ... <br /><br />နိုင္ငံေရးဆုိတာ အရမ္းက်ယ္ျပန့္လြန္းပါတယ္..။ ရွဳပ္လည္း ရွဳပ္ေထြးပါတယ္...။ အဲဒီအေပၚမွာ ကေလးငယ္ေတြအေနနဲ့ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ဘာမွ စဥ္းစားမိျကမွာ မဟုတ္ဘူးလို့ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ကေလးငယ္ေတြ အမွန္တရားကို စူးစမ္းေလ့လာဖို့ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ.. မိမိတို့ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကေလးေတြဟာ ရွိေနတဲ့ ထင္ထင္ရွားရွား အမွန္တရားေတြကို သိဖို့ေတာင္ အခြင္းအလမ္း ကင္းမဲ့ေနျကတယ္.. ဒါဟာ အစုိးရနဲ့သက္ဆုိင္သလို သက္ဆိုင္ရာ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြမွာလည္း တာ၀န္မကင္းဘူးလို့ထင္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ မိမိတို့အေနနဲ့ေတာ့ ကေလးဘ၀ကို လြန္သြားခဲ့ပါျပီ.. <br /><br />ကေလးဘ၀ကို ျပန္မေရာက္ေတာ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္က်မွ အဖုိးအဖြား.. မိဘေတြကို နည္းနည္းေတာ့ စိတ္တုိမိတယ္.. ဘာျဖစ္လို့ ငါ့ကို အမွန္အတိုင္း မေျပာျပတာလဲလို့.... ေနာက္ျပီး.. ငယ္ငယ္တုန္းက နအဖျကီးေတြအေပၚ အထင္ျကီးခဲ့တဲ့ (ဘုရားသြား.. တံတားေဆာက္ကို ျကည့္ျပီး) မိမိရဲ့ ကေလးဘ၀ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ကိုလည္း အရမ္းႏွေျမာမိတယ္... <br /><br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-84284497943869244982008-02-29T17:43:00.000+07:002008-03-04T14:17:32.184+07:00မတူညီမွဳ<font face="Zawgyi-One"> စိတ္ကူးကမၻာမွာ စီး၀င္နစ္ေမ်ာလို့.. ေပ်ာ္လုိက္တာ.. ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ စံုလို့.. ဂ်ိမ္း. ဆိုတဲ့ မိုးခ်ိန္းသံအျပီးမွာ.. </font><br /><br /><span id="fullpost"><br />ငါ့ခႏၶာကိုယ္.. အျပင္ေလာကကို ေရာက္လာ.. ငါ့စိတ္၀ိဥာဏ္ဟာ အေျပးအလွြား ငါ့ခႏၶာကိုပူးကပ္.. ဟူး... ေတာ္ေသးတာေပါ့.. အခ်ိန္မီ တကယ့္ေလာကကို ေရာက္လို့.. ဒါေပမယ့္ ငါ့စိတ္ငါ့ကိုယ္ေတြဟာ ႏြမ္းလ်လို့.. .. ငါ့စိတ္ကူးမွာ ငါက ဇာတ္ဆရာ.. လက္ေတြ ့မွာ ငါက ျကိုးဆြဲရာကတဲ့ ရုပ္ေသး.. ေအာ္.. စိတ္ကူးနဲ့ လက္ေတြ့ ဘာေျကာင့္ကြာျခားေနရလဲကြယ္.. <br /></span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5239909839994090889.post-27316542226159261032008-02-23T16:05:00.000+07:002008-02-23T16:39:14.307+07:00မီးလွ်ံဆိုတာ<font face="Zawgyi-One"> မီးလွ်ံဆိုတာ<br /><br /><br />မီးလွ်ံဆိုတာ<br /><br />ေၾကာက္စရာေကာင္းလား<br /><br />ခ်စ္စရာေကာင္းလား<br /></font><br /><br /><span id="fullpost">ဒါမွမဟုတ္<br /><br />အသံုး၀င္သလား<br /><br />အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္ရဲ႕လား<br /><br />စဥ္းစားၾကေပေတာ့ …<br /><br />မီးလွ်ံကေတာ့<br /><br />ကမၻာႀကီးကို ၀ါးၿမိဳပို႔ …<br /><br />ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနပါၿပီ။</span>ဒီလိုပါ... ... ... .http://www.blogger.com/profile/11314164246772270271noreply@blogger.com0