သူ

မ်က္စိေရွ ့မွာဘဲ.. ကားတစီးထြက္သြားတယ္... ေဟာ... တခန္းထဲထိုင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လည္း ထထြက္သြားျပန္ျပီ... ေသခ်ာေတာ့ ဘာကိုမွ မျမင္ရဘူး... အျမင္အာရံုကလည္း သူတို့ဆီမွာရွိမေနဘူး... ဟင္း... အခုခ်ိန္ သူေရာ.. ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ...။ တကယ္ေတာ့ ဒီအေျကာင္းေတြ ျပန္မစဥ္းစားတာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အခုတေလာ.. သူ ့အေျကာင္းကဘဲ ေနရာယူေနတယ္...။

တေယာက္ေယာက္ ကိုယ့္စိတ္.. ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ စိုးမုိးေနျပီဆိုရင္ ဒါဟာ အခ်စ္ဘဲလို့.. သူမ်ားေတြေျပာတာေတာ့ ျကားဖူးပါတယ္....။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ့ထင္ပါတယ္...။ အဲဒီလိုျဖစ္ျပီဆိုရင္ ပထမအဆင့္အေနနဲ့ စြဲလမ္းတာဘဲရွိဦးမွာပါ...
ဒါေပမယ့္.. ေနပါဦး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားဦးမယ္... ေမးျကည့္မယ္..
ငါသူ ့ကို ခ်စ္ေနျပီလား?....
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး..။ ငါရည္ရြယ္တဲ့သူရဲ့ စံသတ္မွတ္ႏွဳန္းမွာ သူ ့လိုလူမပါဘူး...။ ငါသူ ့ကို မခ်စ္ပါဘူး...။ ဟုတ္တယ္.. ေသခ်ာတယ္။ ငါသူ ့ကိုမခ်စ္ဘူး။

ဒါဆို ငါက ဘာျဖစ္လုိ့ သူ ့အေျကာင္းဘဲ စဥ္းစားေနရလဲ?...
ဟင္း.... သတိရလို့ေနမွာေပါ့.. ငါ့ကိုယ္ငါမသိဘူး..။ လူတေယာက္ကို သတိရျခင္း.. မရျခင္းဟာ လုပ္ယူလို့မရဘူး...။ ဒါေပမယ့္ သတိရတိုင္းလည္း အခ်စ္လို့သတ္မွတ္ရင္ ခက္ကုန္မွာေပါ့...။



ဒါေပမယ့္ ၀န္ခံပါရေစ...
ငါ.. သူ ့ကို အရမ္းသတိရတယ္..။ လြမ္းတယ္..။ အခ်စ္ဆိုတာ နားမလည္ေပမယ့္.. တခါတေလ သူ ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္လို့ ေျပာခ်င္တယ္...။ သူ ့ေျကာင့္ ငါ့ရင္ထဲမွာ တခုခုေတာ့ ခံစားေနရတယ္..။ အေသခ်ာဆံုးတခုက သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားတိုင္း ငါ ရင္ခုန္ရတယ္..။ တခါတေလ သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားရတာကို ငါ အရမ္းေပ်ာ္တယ္..

ဟာ.... မိုးက ခ်က္ခ်င္း ေမွာင္က်လာလိုက္တာ..။ မုိးရြာတဲ့အခ်ိန္ သူနဲ့ စကားေျပာရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ...။ ဟာ... သူ ့အေျကာင္းကလည္း လာျပန္ျပီ... မစဥ္းစားခ်င္ဘူးဆို။ ေနဦး... အ၀တ္ေတြလွန္းထားတယ္.. ဒုကၡပါဘဲ.. မိုးေရစုိကုန္မွျဖင့္.. ျမန္ျမန္သြားသိမ္းမွ......။ ေအာ္.. ေနာက္မွဘဲ သူ ့အေျကာင္းစဥ္းစားမယ္ေနာ္.. အခုေလာေလာဆယ္.. တျခားအေရးျကီးကိစၥရွိလုိ့....။