Coming သျကၤန္

ဂ်ိမ္း.. ၀ုန္း.. ၀ုန္း..။

မိုးေတြကလည္း ျကီးလိုက္တာ။ တကယ္ဆို ဒီလို ဧပရယ္လ.. သျကၤန္မတုိင္ခင္ဆို သျကၤန္မိုးလို့ေခၚတဲ့ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ ရြာတတ္တယ္...။ အခုေတာ့ ဖြဲဖြဲမကေတာ့ဘူး..။ သားေကာင္ရွာတဲ့က်ားလို့.. သဲျကီးမည္းျကီး ရြာေနလိုက္တဲ့မုိး။

အင္း...။ ဘာလုိလုိနဲ့ ေနာက္တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိ သျကၤန္က်ေတာ့မယ္...။

စိတ္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေလး ခံစားလုိက္ရတယ္။ သျကၤန္အသံျကားတာနဲ့တင္ အရမ္းေပ်ာ္တတ္တာ။ ေနာက္.. ပိေတာက္ပန္းကို အရမ္းခ်စ္ခဲ့တာ..။ အခုေတာ့ မျမင္ဖူးတာ ျကာေတာ့ နည္းနည္းအခ်စ္ေရာ့သြားသလိုဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ပိေတာက္ပန္းနံ့နဲ့ ပန္းေတာက္ပန္းပြင့္ေတြကိုေတြ ့ရင္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့စိတ္ေတြေတာင္ တခဏအတြင္း ႏူးညံ့သြားတတ္တာ။



ဟုိး ၈ တန္းအခ်ိန္တုန္းကဆုိ ပိေတာက္ပန္းနဲ့ပတ္သက္ျပီး ခံစားခ်က္အျပည့္အ၀နဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေတာင္ ေရးမိေသးတယ္။ အခုျပန္ဖတ္ခ်င္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေတာင္ေပ်ာက္ေနျပီလဲမသိပါဘူး။ ကဗ်ာေလး ေရးရတဲ့အေျကာင္းကလည္း တမ်ဳိးရယ္ခ်င္စရာေလး။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ့အတူ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ပန္းခ်ီသင္တန္းအတူတက္ဖူးတယ္..။ သူနဲ့ ပန္းေတြအေျကာင္းေျပာရင္း. သူက ႏွင္းဆီကို ခ်စ္တဲ့သူ.. ကိုယ္က ပိေတာက္ကို စြဲလမ္းတဲ့သူ...။ သူေျပာတယ္.. ပိေတာက္ပန္းက သစၥာမရွိဘူးတဲ့။ သူ ့စကားက ကိုယ့္ရင္၀ကို ေျပးေဆာင့္သလိုပဲ.. ပိေတာက္ပန္းေလးကိုလည္း သနားလိုက္တာ..။ သူ ့မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ.. လူသားေတြရဲ့ အျပစ္တင္ျခင္းကို ခံရတယ္..။ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြနဲ့ ကဗ်ာေရးခဲ့မိတာေပါ့။ အင္း....... ဒိအေျကာင္းေလးကလည္း သျကၤန္ေရာက္တုိင္း ပိေတာက္ကိုသတိရ.. ပိေတာက္ပန္းကို သတိရတုိင္း.. သူ့အတြက္ ကိုယ့္ရဲ့ခံစားခ်က္ ကဗ်ာေလးကို သတိရမိတာပါ။

ဒီႏွစ္သျကၤန္ေတာ့ ဘယ္မွ မလည္ရင္ ေကာင္းမလားလုိ့ စဥ္းစားေနတယ္။ အင္း.. သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လူ ့ကန့္လန့္ေလ.. ထပ္လုပ္ျပန္ျပီလုိ့.. ညည္းတြားျကလိမ့္မယ္။ ပြဲေတာ္ျကီးေတြရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ကိုယ္က မသြားခ်င္ဘူး..။ အိမ္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ခံစားတတ္တယ္..။ သျကၤန္ဆို ေကာင္းေကာင္း တခါမွ မလည္ဖူးဘူး။

ဟင္း.. ဟင္း။ စိတ္ထဲမွာ ဟုိး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္သျကၤန္ကို သတိရမိျပီး ရယ္ခ်င္လုိက္တာ။

သျကၤန္မက်ခင္ တရက္အလိုမွာ သျကၤန္ယိမ္းကရမယ္ဆုိလုိ့ စိတ္ဆိုးလိုက္တာ။ အစ္မေတြလည္း ကိုယ့္ကို စိတ္တုိ.. ကုိယ္ကလည္း သူတုိ့ကို ေျပာရေကာင္းလားဆုိျပီးစိတ္တို.. သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မျကည္တဲ့ပံုနဲ့ျကည့္... အဲလိုလုပ္ေလ.. ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ငါ့ဘ၀ ငါ့စိတ္အလိုက်တုိင္း ဘာမွမရွိပါလား.. လြတ္လပ္မွဳ မရွိဘာလားဆိုျပီး ၀မ္းနည္းလိုက္တာ.. အိမ္အေပၚထပ္မွာ.. မင္းသမီးရွဳံးမယ္.. ငိုယုိလုိ့။ ယိမ္းမကခ်င္ရတဲ့အေျကာင္းကိုလည္း ဆင္ေျခေပးလိုက္ပါတယ္.. ဒီသျကၤန္ ဥပုဒ္ေစာင့္မယ္ဆုိျပီးေတာ့ေလ..။

ေနာက္ေတာ့ လူေတြကလည္း မညီတာနဲ့.. ေနာက္.. ဘယ္လုိျဖစ္သြားလဲမသိပါဘူး.. သျကၤန္က မကျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မကျဖစ္ေတာ့ သျကၤန္ကားငွားျကျပီး အျပင္ထြက္လည္ျကတာေပါ့.. သူတို့ကေတာ့ ေခၚပါတယ္..။ သြားလည္ဖုိ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္စကားနဲ့ကိုယ္ ဥပုဒ္ေစာင့္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေတြ သူတုိ့မသိလုိက္ဖူးထင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနျကလဲမသိဘူး.. ညဘက္ေရာက္တဲ့ထိေတာင္ ျပန္မလာျကဘူး။ ကိုယ္ကလည္း သတၱိေကာင္းတဲ့သူဆုိေတာ့ မုိးနည္းနည္းခ်ဳပ္တာနဲ့ သရဲက ေျကာက္ခ်င္ေနျပီ...။ တခါ သူတုိ့ကို က်ိတ္ျပီး စိတ္တုိေနျပန္...။ သူတုိ့ကိုလည္း အျပစ္တင္လုိ့ မရျပန္ဘူးေလ။ အဲဒီတႏွစ္ေတာ့ ဥပုဒ္မေျပာနဲ့.. အကုသုိလ္ေတြပြားလို့။

ဒီ ၂၀၀၀၈ သျကၤန္ကိုေတာ့ ဘယ္သူ ့ကိုမွလည္း စကားမကြ်ံခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ..။ တကယ္သြားခ်င္ေတာ့မွ ဂြက်ေနဦးမယ္။

ေဟာ... မုိးစဲသြားျပီ။ သူလည္း ကိုယ့္စိတ္လုိဘဲ.. ေကာက္ရိုးမီးဘဲ..။ ရြာခ်င္ေတာ့လည္း ၀ုန္းခနဲ ရြာခ်။ တိတ္ျပန္ေတာ့လည္း အေျကာင္းေတာင္ မျပန္.. ျကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္..။ ေအးေလ.. သူက သက္မဲ့ဆိုေတာ့ ဘယ္စကားေျပာတတ္မလဲေနာ္။

ကဲ... ကုိယ္က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တတ္ေတာ့.. အေသးအဖြဲကိစၥေလးကလည္း ကိုယ့္အခ်ိန္ကို ခိုးတတ္တယ္..။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ကအေျကာင္းေတြကို စျမဳံ ့ျပန္ရတာ အရမ္းအရသာရွိတာပဲ။

ကိုယ္က အလုပ္ေတြဆုိ မနက္ျဖန္လုပ္မယ့္အရာေတာင္ တခါတေလ ေမ့တတ္တာ...။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပဲဆို ဒီႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးျပီးျပီးခ်င္း ေနာက္ႏွစ္ နွစ္သစ္ကူးအတြက္ ျကိုျပီးရင္ခုန္တတ္တာမ်ဳိးေလ..။

မျကာေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ျမန္မာ့ရုိးရာ အတာသျကၤန္အတြက္ ျကိုတင္ရင္ခုန္ျကရေအာင္....